നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിപ്പോയി. അതിന്റെ അലയൊലികള് മുഖത്തും നിഴലിച്ചു.
അവര് പിന്നെയും ഓരോന്നൊക്കെ പറഞ്ഞോണ്ടിരുന്നു. എല്ലാത്തിലും വഴിഞ്ഞൊഴുകിയത് എന്നോടുള്ള സ്നേഹവും കരുതലുമായിരുന്നു.
അവരുടെ സുന്ദരമായ മുഖം മനസ്സിലോര്ത്തു കൊണ്ട് ആ സ്വരം കേള്ക്കുമ്പോ സ്വയം അലിഞ്ഞില്ലാതായിപ്പോകുന്ന ഫീലായിരുന്നു എനിക്ക്.
എന്നാല് ഏതു നിമിഷവും പൊട്ടിത്തെറിക്കാവുന്ന ഒരു ആറ്റംബോംബ് തൊട്ടടുത്ത് തന്നെ ഇരിപ്പുള്ളപ്പോള് അത് മനസ്സറിഞ്ഞ് ആസ്വദിക്കാന് എനിക്കെങ്ങനെ കഴിയും..!
ഇടയ്ക്കൊന്നു പാളി നോക്കിയപ്പോള് അവളില് വലിയ പ്രശ്നങ്ങളൊന്നും കണ്ടില്ല. താന് വളരെ നോര്മലാണെന്ന് തോന്നിപ്പിക്കാനായി അലസ ഭാവത്തില് എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചൊക്കെ കാണിക്കുന്നുണ്ട്.
എന്നാല് അവളപ്പോള് എത്രമാത്രം പിരിമുറുക്കം അനുഭവിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ആ ഇടംകൈ എനിക്ക് കാണിച്ചു തന്നു. തള്ളവിരലിലെ നഖം കൊണ്ട് ചൂണ്ടുവിരലിലെ തൊലി പൊളിച്ചെടുക്കുന്ന രീതിയില് ഉരസികൊണ്ടിരിക്കുകയാണവള്.
അത് കണ്ടപ്പോള് എന്റെ ഉള്ളിലൊരു നേരിയ ഭയം തലപൊക്കി. ഇങ്ങനെ പോയാല് കുഞ്ഞേച്ചിയുടെ തല ചിലപ്പോ പൊട്ടിത്തെറിക്കും. ഒരു നിമിഷം ആ കോള് എത്രയും പെട്ടെന്ന് കട്ടായിരുന്നെങ്കില് എന്ന് ഞാന് മനപ്പൂര്വം ആശിച്ചു പോയി.
എന്നാല് സംഭവിക്കേണ്ടത് സംഭവിച്ചേ തീരൂ എന്ന് അടുത്ത നിമിഷം തന്നെ എനിക്ക് ബോധ്യപ്പെട്ടു.
“ദേ..പൊന്നൂ..പറഞ്ഞത് മറക്കണ്ട…തോന്നിയ പോലെ എണീക്കുന്നതും തോന്നിയത് പോലെ കഴിക്കണതുമൊക്കെ കൊറച്ച് ദിവസത്തേക്ക് നിര്ത്തിക്കോ…അല്ലെങ്കിലേ…ഏടത്തീടെ കയ്യീന്ന് പൊന്നുമോന് ഇനി ഒരു ഉമ്മ പോലും കിട്ടുംന്ന് വിചാരിക്കണ്ട…!”
ഏട്ടത്തിയമ്മയുടെ വാക്കുകളില് വല്ലാത്തൊരു കൊഞ്ചല് പുരണ്ടിരുന്നു. വളരെ സിമ്പിളായ ഒരു തമാശയെന്ന പോലെ അവര് പറഞ്ഞ ആ അവസാന വാക്കുകള് കുഞ്ഞേച്ചിയെ വിറളി പിടിപ്പിച്ചു കളഞ്ഞു.
അസഹ്യമായതെന്തോ കേട്ടത് പോലെ അവള് തല വെട്ടിച്ച് കൊണ്ട് കത്തുന്നൊരു നോട്ടം നോക്കി. എന്റെ കയ്യില് കടന്നു പിടിച്ചു കൊണ്ട് ശരിക്കും ദഹിപ്പിച്ചു കളയുന്ന ഒരു നോട്ടം.!
ആ കണ്ണുകള് ചുവന്നുവന്ന് നീര് പൊടിയുന്നത് കാണാമായിരുന്നു. ഞാനാകെ ത്രിശങ്കു സ്വര്ഗ്ഗത്തിലായി.
ഏട്ടത്തിയമ്മയ്ക്ക് മറുപടി കൊടുക്കാതിരിക്കാന് പറ്റില്ലല്ലോ. അതൊരു തമാശയായിരുന്നു എന്ന് കുഞ്ഞേച്ചിയെയും.., അത് ഞാന് നന്നായി ആസ്വദിച്ചു എന്ന് ഏട്ടത്തിയമ്മയെയും എനിക്ക് ബോധ്യപ്പെടുത്തേണ്ടിയിരുന്നു.