ഏട്ടത്തിയമ്മയും കുഞ്ഞേച്ചിയും 6 [യോനീ പ്രകാശ്‌]

Posted by

ഞാനപ്പോള്‍.ആരുമാരും കാണാനില്ലാത്ത ഈ വലിയ വീട്ടില്‍ ഞാനും എന്‍റെ കുഞ്ഞേച്ചിയും മാത്രം.ഒരുപക്ഷെ ഇത്രയേറെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ പ്രേമിക്കാന്‍ കിട്ടുന്ന ജീവിതത്തിലെ ഒരേയൊരു ദിവസം.!

“അതിന്…?!”

ഒന്നുമറിയാത്ത പോലെ ഒരു കപടഭാവത്തോടൊപ്പം എല്ലാം മനസ്സിലാവുന്നുണ്ടെന്ന ഒരു കള്ളച്ചിരി കൂടെ മിക്സ് ചെയ്ത് വച്ചിരുന്നു ആ മുഖത്ത്.

“ഇങ്ങനൊരു കോമ്പിനേഷന്‍ നമുക്കിനി എന്നാ കിട്ട്വാ…എന്‍റെ ചേച്ചിക്കുട്ടീ…!”

നനുത്ത സ്വരത്തില്‍ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഞാനാ അരക്കെട്ടില്‍ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് എന്നിലേക്ക് ചേര്‍ത്തു..

“ഒന്നു കണ്ണടച്ചാ ഓടിന്‍റെ മോളില്‍ വന്നു വീഴുന്ന മഴത്തുള്ളികളുടെ ശബ്ദം ..കാതോരം ഇളംകാറ്റിന്‍റെ നേര്‍ത്ത വിസിലടി ശബ്ദം…ഇതുപോലൊരു മഴ നേരത്ത്.. ഇതുപോലൊരു തണുത്ത സമയത്ത്… ശല്യപ്പെടുത്താന്‍ ഇതുപോലെ ആരുമില്ലാത്തപ്പോ…ഞാനും എന്‍റെ ചേച്ചിക്കുട്ടിയും വെറുതെയിങ്ങനെ കണ്ണില്‍ക്കണ്ണില്‍ നോക്കിയിരിക്കുന്നു..! എന്തൊരു വിരോധാഭാസം..അല്ലെ..!”

“പിന്നെന്തു വേണം..?”

ആ കണ്ണുകളില്‍ എന്നെ തളര്‍ത്തിക്കളയാന്‍ പോന്ന ഒരു വശ്യത തളം കെട്ടി നില്‍പ്പുണ്ടായിരുന്നു.

“നമുക്ക് ഒരു പുതപ്പിനുള്ളിലേക്ക്‍ ചേക്കേറാം…പരസ്പരം ഒന്നുചേര്‍ന്ന് കിടക്കാം.. ചുണ്ടുകള്‍ ചുണ്ടുകളിലുരസാം…ശ്വാസകണങ്ങള്‍ പങ്കിടാം..പിന്നെ…മെല്ലെ മെല്ലെ നമുക്ക് നമ്മുടെ പ്രണയത്തിലേക്ക് അലിഞ്ഞിറങ്ങാം..!”

അങ്ങേയറ്റത്തെ റൊമാന്റിക്‌ ഫീലിലായിരുന്നു എന്നില്‍ നിന്നോരോ വാക്കുകളും അടര്‍ന്നു വീണത്‌. അവളുടെ മുഖത്തൊരു വിസ്മയം പടര്‍ന്നു. കണ്ണുകളില്‍ വല്ലാത്തൊരു തിളക്കം.

“ഓഹ് ….എന്‍റെ പൊന്നേ…എന്താ ഇത്..എന്തൊരു ഫീലാ…!”

അവളുടെ മിഴികളില്‍ എന്‍റെ വാക്കുകളുണ്ടാക്കിയ ഇമ്പാക്ട് തുളുമ്പി നിന്നിരുന്നു.

“കുഞ്ഞേച്ചി ശരിക്കും മെല്‍റ്റായിപ്പോയി..ഈ രൂപം തന്നെ മതി പെണ്ണുങ്ങള്‍ടെ മനസ്സിളക്കാന്‍..കൂട്ടത്തില്‍ ഇതുപോലെ റൊമാന്റിക് ആവ്വേം കൂടെ ചെയ്താപ്പിന്നെ പറയണ്ട…!”

പ്രേമം തലയ്ക്ക് പിടിച്ചപോലെ ചുറ്റിവരിഞ്ഞുകൊണ്ട് അവളെന്‍റെ കവിളില്‍ അമര്‍ത്തി ചുംബിച്ചു.

“ദേ..ഇനി പൊറത്തോട്ടെറങ്ങുമ്പം വല്ല പെമ്പിള്ളേരോടും

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *