“ഇനി ആരും വരില്ലല്ലോ….ഇനി വരുമ്പോ അച്ഛയോട് പറഞ്ഞാ മതിട്ടോ…അച്ഛ നല്ല അടികൊടുത്ത് അതിനെ ഓടിച്ചോളാം ട്ടോ “….
“ആം..എന്റെ നല്ല അച്ഛയാട്ടോ…ഉമ്മ്മ…”..ദേവു പയ്യെ അവന്റെ കവിളിൽ മുത്തി…
“വാടാ…എന്തേലും കഴിക്കാം…”…അച്ഛന്റേം മോളുടെയും സ്നേഹപ്രകടനങ്ങൾ കണ്ടിരുന്ന രവി പറഞ്ഞു….
“ആഹാ അപ്പൊ ആരും ഒന്നും കഴിച്ചില്ലേ…? “..അജയന് ചോദിച്ചു….
“അതിന് ദേവൂട്ടി സമ്മതിക്കണ്ടേ…?… എഴുന്നേറ്റപ്പോ മുതൽ റേഡിയോ ഓൺ ആക്കിയ പോലെ കരച്ചിലല്ലാരുന്നോ…”….രവി ദേവുവിനെ കളിയാക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
അത് കേട്ട് നാണം വന്ന ദേവു അജയന്റെ തോളിൽ മുഖം ഒളിപ്പിച്ചു…..
എല്ലാവരും ഒരുമിച്ച് ചായ കുടിച്ചിട്ട് ഒരുമിച്ച് ഹാളിൽ വന്നിരുന്നു….
“രവിയേട്ടാ…ഒരു പ്രശ്നമുണ്ട്…”..നിശബ്ദതയ്ക്കു വിരാമമിട്ടുകൊണ്ട് അജയൻ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി…
“ഹ്മ്മ്…എന്തുപറ്റി ? “…രവി ചോദിച്ചു..
“അവൾ അവിടെയില്ല..”
“അവിടെയില്ലേ….?.. പിന്നെങ്ങോട് പോകാൻ.. ”
“അറിയില്ല…ഞാൻ അവിടെ മുഴുവൻ നോക്കി…”
“ഫോണിൽ വിളിച്ചു നോക്കിയോ ? “..
അപ്പോൾ അവൻ വീട്ടിൽ നിന്ന് കിട്ടിയ കടലാസ് കക്ഷണം അയാളെ കാണിച്ചു….
ഒരു നിമിഷം അവിടെ നിശബ്ദമായി…
“എന്താ ഇനി നിന്റെ തീരുമാനം…?…. പോലീസിൽ കൊടുക്കണ്ടേ….?.. “…
“രവിയേട്ട…സത്യം പറഞ്ഞാൽ എനിക്കു വയ്യ….എനിക്ക് എന്റെ ദേവൂട്ടിയെ തിരിച്ചു കിട്ടി…..ഇനി ഇവൾക്ക് ഒരാപത്തും ഞാൻ വരുത്തില്ല….അതുകൊണ്ട് ഇനി ഗോപികയുടെ പുറകെ പോവാൻ വയ്യ ഏട്ടാ…”..
“എടാ അങ്ങനെ പറഞ്ഞാൽ എങ്ങനെയാണ് ശരിയാവുക….ഗോപികയെ കണ്ടുപിടിക്കണ്ടേ….”..
ഗോപിക എന്ന പേരുകേട്ടതും അജയന്റെ മടിയിലിരുന്ന ദേവു അജയനെ തൊണ്ടിയിട്ട് പറഞ്ഞു….