Posted by അവൾ കിടക്കയിൽ കിടന്നു കൊണ്ടു തന്നെ ആ അലമാരയുടെ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി… ആ പ്രതിബിംബത്തിൽ കാണുന്ന അത്രയും സുന്ദരിയും സുമുഖയുമായ പെണ്ണ് താൻ തന്നെയാണോ എന്ന് അവൾക്കപ്പോഴും വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല… ആദ്യമായിട്ടായിരുന്നു അവൾ അത്രയും മുന്തിയ ഒരു ബ്യൂട്ടിപാർലറിൽ പോകുന്നത്… അവിടെ നിന്നും കിട്ടിയ പരിചരണവും ശുശ്രൂഷയുമെല്ലാം തന്റെ സൗന്ദര്യത്തെപ്പറ്റിയുള്ള അവളുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനെത്തന്നെ മാറ്റിമറിച്ചു… തന്നെ കാണാൻ ഇത്രയും ഭംഗിയുണ്ടാകുമെന്ന് അവൾ സ്വപ്നത്തിൽ പോലും ചിന്തിച്ചിരുന്നില്ല…
പിന്നീട് അവളാ കിടക്കയിൽ കിടന്നു ഈ പന്ത്രണ്ടു മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ തനിക്കു കിട്ടിയ സുഖകരമായ അനുഭവങ്ങളെ കുറിച്ചോർത്തു… ആ ഓർമ മാത്രം മതിയായിരുന്നു, അവളുടെ അരക്കെട്ടിൽ ഒരു തരിപ്പുണ്ടാക്കി… ശരീരത്തിലെ സകലരോമവും ആ ഓർമയിൽ കോരിത്തരിച്ചെഴുന്നേറ്റു നിന്നു… വസ്ത്രങ്ങൾക്കുള്ളിലെ അവളുടെ വെണ്ണപ്പൂറ് സന്തോഷം കൊണ്ട് തേൻ ചുരത്തി… കിടന്നു കൊണ്ടവൾ മുകളിലേയ്ക്കു നോക്കി ഇന്നലത്തെ ഓർമകളിൽ സ്വയം മറന്നു….
തലേ ദിവസം രാത്രി…
ഭക്ഷണവും കഴിഞ്ഞ് ജയരാജ് കുളിച്ചിട്ട് ഹാളിൽ ഒരു കസവു കര മുണ്ടും ക്രീം കളർ ഷർട്ടുമണിഞ്ഞ് ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… സ്വാതി തന്റെ ഭർത്താവിനെയും സോണിയമോളെയും ഉറക്കിയിട്ട് മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തു വന്നു… ജയരാജവിടെ സോഫയിൽ ഒരു രാജാവിനെ പോലെയിരുന്നു തന്നെ നോക്കുന്നതവൾ കണ്ടു… അവളയാളെ നോക്കിയൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചിട്ട് അടുത്തേക്കു ചെന്നു…
അവൾ കുനിഞ്ഞിട്ട് സിഗററ്റിന്റെ ഉപയോഗം കാരണം കറുത്ത, അതിന്റെ ഗന്ധവുമുള്ള അയാളുടെ വലിയ ചുണ്ടുകളിൽ തന്റെ തേനൂറുന്ന ഇളം റോസ് നിറമുള്ള ചുണ്ടുകൾ പ്രേമത്തോടെ.. അതോടൊപ്പം കാമത്തോടെ ചേർത്തു വെച്ചു… ഇരുവരും നന്നായൊന്നു ചുംബിച്ചു… ഉമ്മ വെക്കുന്നതിനിടയിൽ ജയരാജ് അവളുടെ വലതു മുലയെ പിടിച്ചൊന്നു ഞെരിച്ചു.. അവൾ മുണ്ടിനു മുകളിൽക്കൂടെ അയാളുടെ ലിംഗത്തെയും… എന്നിട്ടവൾ നിവർന്നു കൊണ്ട് വീണ്ടുമയാളെ നോക്കി ചിരിച്ചു… അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കിയിട്ടയാൾ ചോദിച്ചു…
ജയരാജ്: “അവര് കിടന്നോ..?”
അവൾ തലയാട്ടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
സ്വാതി: “മ്മ്മ്, കിടന്നു..”
ജയരാജ് (ചോദ്യഭാവത്തിൽ): “അവനു മറ്റേ ഗുളിക കൊടുത്തല്ലോ..?”
സ്വാതി (സമ്മതഭാവത്തിൽ): “കൊടുത്തു…”
ജയരാജ്: “ഉം.. അപ്പൊ ഇനിയവൻ നാളെ രാവിലെയേ എഴുന്നേൽക്കു.. സോണിയമോൾ..?
ജയരാജ് പകുതി വെച്ച് നിറുത്തിയിട്ട് സ്വാതിയെ ചോദ്യരൂപേണ നോക്കി…
സ്വാതി: “അവൾ ഉറങ്ങിയാൽ അധികവും രാവിലെ മാത്രമേ എഴുന്നേൽക്കാറുള്ളു.. ഇനി അഥവാ മൂത്രമൊഴിക്കാൻ വല്ലതും എഴുന്നേറ്റാൽ ഇപ്പോ താനെ പോയി ഒഴിച്ചോളും.. ഞാൻ വാതിലടച്ചിട്ടുണ്ട്.. അതുകൊണ്ട് അത്ര ശബ്ദം അകത്തേക്കു പോകില്ല..”
ജയരാജ് ഒരു വികടഭാവത്തിൽ ചിരിച്ചു കൊണ്ട്…
ജയരാജ്: “അല്ലേലും നിന്റെ കരച്ചിൽ, അത് എത്ര ഉച്ചത്തിൽ ആകുമെന്ന് ഇന്ന് കണ്ടറിയാം… ഉം, എങ്കിലുമൊരു പേടി, ഞാൻ പറഞ്ഞതാ മോൾക്കും കൂടി തൽക്കാലത്തേക്ക് ആ മരുന്നു കൊടുക്കാൻ..”
അവളൽപ്പം നാണവും അതോടൊപ്പം അൽപ്പം പേടിയോടെയും അയാളെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…