Posted by അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം അമ്മ രാവിലെ ഭക്ഷണം വിളമ്പുമ്പോൾ പറഞ്ഞു –
അമ്മ: മോനെ, എന്നെ നിൻ്റെ ആന്റി വിളിച്ചിരുന്നു. അവിടെ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ കഷ്ടത്തിലാണ്. ഈ കോറോണയുടെ ഒക്കെ നടുവിൽ പെട്ടിരിക്കുകയാണ്.
ഞാൻ: എന്ത് പറ്റി? ആന്റി കോവിഡ് പോസിറ്റീവ് ആയോ?
അമ്മ: അതല്ലടാ. അവളവിടെ തനിച്ചാണ്. സഹായത്തിനു അപ്പുറത്തെ വീട്ടിലെ സീന ചേച്ചിയായിരുന്നു ഇത്രെയും കാലം. ഇപ്പൊപ്പിന്നെ ലോക്കഡോൺ ഒക്കെ ആയതിനു ശേഷം അവരും അധികമൊന്നും വരാറില്ല.
ഞാൻ: ഓഹ്.. കുഴപ്പമൊന്നും ഇല്ലല്ലോ?
അമ്മ: അവളുടെ ഭർത്താവ് ദുബായിൽ അല്ലെ. ഈ അടുത്തൊന്നും വരില്ല. അവൾക്ക് കുട്ടികളൊന്നും ഇല്ലല്ലോ. എല്ലാ കാര്യങ്ങളും തനിയെ ചെയ്യണം. അവിടുത്തെ വീട്ടുകാര്യങ്ങളും, തോട്ടവും, പശുവും എല്ലാം അവളുടെ തലയിൽ ആണ്.
അമ്മ: അവൾക്കാണെങ്കിൽ മിണ്ടാനും പറയാനും ആരുമില്ല. ഉള്ള ജോലിയാണെങ്കിൽ കല്യാണം കഴിച്ചതോടെ ഇല്ലാതായി. വളരെ എഡ്യൂക്കേറ്റഡ് ആയിട്ടുപോലും വീട്ടു ജോലി ചെയ്തു, പശുവിനെ ഒക്കെ നോക്കുന്നതായി അവളുടെ വിധി.
ഞാൻ: കഷ്ടം തന്നെ. (ഞാൻ ഫുഡ് കഴിക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു)
അമ്മ: നീ ഒരു കാര്യം ചെയ്യൂ, നീ അവിടെപ്പോയി താമസിച്ചോ. ഏതായാലും പഠിത്തമൊക്കെ കഴിഞ്ഞില്ലേ. അവൾക്കാണെങ്കിൽ നീ ഒരു സഹായവും ആവും. പിന്നെ ആണൊരുത്തൻ കൂടെ ഉണ്ടാകുമ്പോൾ ഒരു ധൈര്യം ആവും.
ഞാൻ: അതിപ്പോ ഞാൻ എങ്ങനാ അവിടെ ഒക്കെ..
(ആന്‍റിയുടെ വീട് ഒരു കുഗ്രാമത്തിലാണ്. എനിക്ക് അവിടെ നിൽക്കാൻ അത്ര താല്പര്യം ഇല്ലായിരുന്നു.)
അമ്മ: അവൾ നിന്നെ ഒരുപാടു നോക്കിയിട്ടുണ്ട്. സ്വന്തം മോനെ പോലെയാ വളർത്തിയത്. പിന്നെ ആള് കൊറച്ചു ദേഷ്യക്കാരിയാണ്. അത് നീ കാര്യമാക്കണ്ട. അവളുടെ സ്വഭാവം അങ്ങനയാണ്.
അമ്മ: ഞാൻ നിന്നെ അവിടേക്കു വിടുന്നുണ്ട് എന്ന് അവളോട് പറഞ്ഞു. മോൻ എന്തായാലും പോകണം. കുറച്ചു കാലം അവിടെ നില്ക്കു. അവിടെയാകുമ്പോൾ കൂടുതൽ സേഫ് ആയിരിക്കും