Posted by അത് പോര! പെട്ടെന്ന് ഒരാശയമെന്‍റെ മനസ്സില്‍ കത്തി. അതിന്‍റെ ഉണര്‍വ്വില്‍ എന്‍റെ ഞരമ്പുകള്‍ പിടഞ്ഞ് എഴുന്നേറ്റു. പെണ്ണിനെ മുറിപ്പെടുത്തുമ്പോള്‍ ആണ് ആണിന്‍റെ ജിവിതത്തിലെ ഏറ്റവും നരക തുല്യമായ അവസ്ഥയുണ്ടാകുന്നത് എന്ന് ഞാന്‍ എവിടെയോ വായിച്ചതോര്‍ത്തു. “…all hell hath no fury like a woman scorned… യെസ്, അങ്ങനെയൊരു വാചകം ഷേക്സ്പിയറുടെ ഒരു നാടകത്തില്‍ ഉണ്ട്. ഞാന്‍ അതാണിപ്പോള്‍!
ആ വിചാരത്തില്‍ ഞാന്‍ കണ്ണുകള്‍ തുറന്ന് മുമ്പിലേക്ക് നോക്കി. രഞ്ജിത്ത് എന്നെ നോക്കിയിരിക്കുകയാണ് അപ്പോള്‍.
“ചേച്ചീ, ഓക്കേയല്ലേ?”
“അല്ല, പക്ഷെ ആകും…”
ഞാന്‍ ദൃഡസ്വരത്തില്‍ പറഞ്ഞു. എന്നിട്ട് ഞാന്‍ എന്‍റെ കൈ അവന്‍റെ മാംസ പേശികള്‍ നിറഞ്ഞ കയ്യില്‍ വെച്ചു.
“നിനക്ക് പ്രതികരമില്ലേ, രഞ്ജിത്ത്, സാമിനോട്?”
ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
“ഞാന്‍ എന്‍റെ പ്രതികാരം ചെയ്ത് കഴിഞ്ഞു ചേച്ചി…”
അവന്‍ പറഞ്ഞു.
“അവന്‍റെ ലൈഫ് ഇപ്പോള്‍ എന്‍റെ മൊബൈലില്‍ ആണ്. അതാണ്‌ എന്‍റെ പ്രതികാരം…”
“പക്ഷെ ഞാന്‍ ചെയ്തില്ല…”
ഞാന്‍ അവന്‍റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു. എന്നിട്ട് അവന്‍റെ ദൃഡമായ മാംസപേശികളില്‍ തലോടി.
“ചേച്ചിക്ക് പ്രതികാരം ചെയ്യാനുള്ള മരുന്നല്ലേ ആ മൊബൈലില്‍…”
അവന്‍ പറഞ്ഞു.
“അത് ചേച്ചീടെ വക്കീലിന്‍റെ കയ്യില്‍ കിട്ടിയാല്‍…അവന്‍റെ തലമണ്ടയ്ക്കകത്ത് പന്നിപ്പടക്കം പൊട്ടും!”
“അത് പ്രതികാരത്തിന്റെ കുഞ്ഞ് വേര്‍ഷന്‍!”
ഞാന്‍ അവന്‍റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി മന്ത്രിച്ചു.
“എനിക്ക് ത് പോര…നീ പറഞ്ഞത് പോലെ പന്നിപ്പടക്കം അല്ല…മറ്റൊരു പടക്കം ഉണ്ട്…”
രഞ്ജിത്തിന് ഞാന്‍ എന്താണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് എന്ന് മനസ്സിലായില്ല.
“വേറെ എന്ത് പടക്കം…?”
അവന്‍ ചോദിച്ചു.
ഞാന്‍ അവന്‍റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി. മുഖം അല്‍പ്പം അടുപ്പിച്ചു. എന്നിട്ട് മന്ത്രിച്ചു.
“പണ്ണിപ്പടക്കം…”
“എന്താ?”
അവന്‍ മന്ത്രിക്കുന്നത് പോലെ ചോദിച്ചു.
“നിനക്ക് എന്നെ പണ്ണണ്ടേ?”
എന്‍റെ പെട്ടെന്നുള്ള ചോദ്യത്തിന് മുമ്പില്‍ അവനൊന്ന് പകച്ചു. അവന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ വെളിയില്‍ ചാടുമെന്നുപോലും ഞാന്‍ ഭയന്ന് പോയി.
“എനിക്ക് …. എനിക്ക് … എന്ത്… എന്ത് ചെയ്യേണ്ടേ എന്നാ?”
“ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് നീ വ്യക്തമായി കേട്ടു രഞ്ജിത്ത്…”
ഞാന്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു. വളരെ സമയത്തിന് ശേഷമുള്ള എന്‍റെ ആദ്യപുഞ്ചിരി.