പെട്ടെന്നാണ് അവന് ഒരു ഐഡിയ തോന്നിയത്. അവന് മൊബൈല് എടുത്ത് അവന്റെ കൂട്ടുകാരന് മുഹമ്മദിനെ വിളിച്ചു.
“..എന്തെടാ റിയാസ്സെ…..പതിവില്ലാത്ത നേരത്തതൊരു വിളി…..”.
“…ഒരു രാത്രി ബോധംകേട്ട് ഉറങ്ങാന് പറ്റുന്ന വല്ല സാധനവും കൈയ്യിലുണ്ടോ..അന്റെ കയ്യില്…..”.
“…..ഓ….അടുത്തുള്ള ബീവരെജില് പോയാ കിട്ടും…..”.
“…എനിക്കല്ലാ മുഹമ്മദേ….ഒരാള്ക്ക് അറിയാത്ത രീതിയില് കൊടുക്കാനാ….”.
“…വല്ല പെണ്ണങ്ങള്ക്കും കൊടുക്കാനാണോ…..റിയാസ്സെ….”.
“…അതെന്ന് കൂട്ടിക്കോ.ന്റെ മുഹമ്മദേ…….നിന്റെ കയ്യില് സാധനം ഉണ്ടോ….”.
“…സാധനമൊക്കെ ഉണ്ട്…..പക്ഷേങ്കില് പൈസ്സ ഒരുപാടാകും…..”.
“..നീ കൊണ്ടു താ…..ഞാന് കോളേജ് കവലയില് ഉണ്ടാകും……”.
“..പൈസ്സയുണ്ടേല് …സാധനം അനക്ക് തരാം….അരമണിക്കൂര് കഴിഞ്ഞ് കോളേജ് കവലയില് വരാം…..”.
“..ശരി…..”.
റിയാസ്സ് ഫോണ് കട്ട് ചെയ്ത് കുറച്ച് നേരം ചിന്തിച്ചിരുന്നു. കാറിന്റെ ചാവിയെടുത്ത് കാര്പോച്ചിലെയ്ക് നടന്നു. കോളേജ് കവലയിലേയ്ക്ക് സത്യത്തില് റിയാസ്സ് കാര് പറത്തി വിടുകയായിരുന്നു. കവലയില് ഒരു ബൈക്കിന്റെ മുകളില് മുഹമ്മദ് ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോഴാണ് അവന് ആശ്വാസം തോന്നിയത്.
“…റിയാസ്സ്…..”. മുഹമ്മദ് കൈ വീശികൊണ്ട് കാറില് കയറി.
“…സാധനം കൊണ്ടുവന്നീട്ടുണ്ടോ….”. റിയാസ്സ് തിടുക്കപ്പെട്ടു.
” …ഓ ….”. മുഹമ്മദ് ഒരു ചെറിയ പൊതി നീട്ടി.
“…ഇതെന്താ സാധനം…..മുഹമ്മദേ…..”
“…സാധനം മുറ്റാ…..ഭാംഗ്ഗ് എന്നാ പേര്….പാലില് കലക്കികൊടുത്താല് ദൈവതബുരാന് പോലും അറിയില്ല…..എന്തു ചെയ്താലും…..”. മുഹമ്മദ് അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കികൊണ്ട് കൌശലത്തില് പറഞ്ഞു.
“..ഓ …അതൊക്കെ എനിക്കറിയാം…..ഇത് മതിയോ നിനക്ക്….”. റിയാസ്സ് അഞ്ഞൂറിന്റെ രണ്ട് നോട്ടുകള് നീട്ടി.