ദീപിക എന്തോ ഓർക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി.
“അത് പോട്ടെ…”
ഞാൻ തുടർന്നു.
“എന്നാ ഇപ്പം ചോദിക്കാൻ കാരണം? നിനക്ക് അതോർത്ത് വേണ്ടായിരുന്നു എന്നൊക്കെ തോന്നുന്നുണ്ടോ?”
അവൾ എന്നിൽ നിന്നും നോട്ടം മാറ്റി.
“അങ്ങനെയല്ല…”
നിമിഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം അവൾ പറഞ്ഞു.
“നേര് പറഞ്ഞാ എനിക്ക് അറിയില്ല..”
“പക്ഷെ അത് കഴിഞ്ഞ് നീ നല്ല മൂഡിലാ എന്നും…”
ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“പഴേ പോലെ…നല്ല അടിപൊളി പെർഫോമൻസാ ബെഡിൽ…”
അവളുടെ മുഖം നാണം കൊണ്ട് ചുവന്നു.
“എനിക്ക് അറിയാം…”
അവൾ നാണത്തോടെ, പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. അവൾ അങ്ങനെ പ്രതികരിച്ചത് എനിക്ക് ആശ്വാസം നൽകി.
“പക്ഷെ അയാടെ പെർഫോർമൻസാരുന്നു ഏറ്റവും ഉഗ്രൻ!”
അത് ദീപികയുടെ നാണം കൂട്ടി.
“ശരിക്കും! എന്നാ ഒരു പരിപാടിയാരുന്നു അല്ലെ? വൃത്തികെട്ടവൻ!”
“അയാള് മാത്രമാണോ വൃത്തികെട്ടവൻ?”
ഞാൻ ചിരിച്ചു.
“നമ്മള് അയാടെ മുമ്പി കാണിച്ചത് പിന്നെ എന്നതാ? ആ പാവത്തിനെകൊണ്ട് അങ്ങനെ ഒക്കെ ചെയ്യിച്ചത് നമ്മളല്ലേ?”
നാണിച്ചു നിന്നതല്ലാതെ അവളൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.
“എന്നാലും കാർത്തി…”
അവസാനം അവൾ പറഞ്ഞു.
“എന്നാ മുഴുപ്പാ അല്ലെ അയാടെ………….”
പൂർത്തിയാക്കാതെ അവൾ നിർത്തി.
പെട്ടെന്ന് അവളെന്നെ നോക്കി. നാണം പോയി മുഖം ഗൗരവ പൂർണ്ണമായി.
മുഖത്തല്പം ദയനീയഭാവം വന്നോ?
ഞാൻ സംശയിച്ചു.
“ഐം സോറി, കാർത്തി, ഞാൻ…”