പക്ഷെ പിറ്റേ ദിവസം മുതല് അവളുടെ സ്വഭാവത്തില് കാര്യമായ മാറ്റം എനിക്ക് കാണാന് കഴിഞ്ഞു. സംസാരമില്ല. കളി ചിരിയില്ല. ഉണ്ണിക്കുട്ടനോട് പോലും അവള് സംസാരമില്ല.
അങ്ങനെ രണ്ടുമൂന്നാഴ്ചയെങ്കിലും കഴിഞ്ഞപ്പോള് എനിക്ക് പേടിയായി.
ഇതിന് ഒരു പരിഹാരം കണ്ടേ പറ്റൂ.
ദീപിക ഇങ്ങനെ തുടര്ന്നാല് എന്റെ കാര്യം പോട്ടെ, ഉണ്ണിയുടെ ഭാവിയെ ബാധിക്കില്ലേ?
“ദീപികെ…”
ഒരു വൈകുന്നേരം ഓഫീസില് നിന്നും വന്ന് കഴിഞ്ഞ് ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോള് ഞാന് അവളോട് പറഞ്ഞു.
“ഒരു മാസം ആകാന് പോകുന്നു, നീയെന്നോട് ഒന്ന് മിണ്ടിയിട്ട്…നിനക്ക് എന്നാ പറ്റിയെ?”
അവള് ഉത്തരമൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.
നിശബ്ദമായി ഭക്ഷണം കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞ് എഴുന്നേറ്റ് പോയി.
അന്ന് എനിക്ക് ഉറക്കം വന്നില്ല. ആ പ്രശ്നം എങ്ങനെ പരിഹരിക്കുമെന്നോര്ത്ത് വെളുക്കാറായപ്പോള് ആണ് ഉറങ്ങിയത്.
പിറ്റേ ദിവസം, കുളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് ബ്രേക്ക്ഫാസ്റ്റ് കഴിക്കാനിരിക്കുമ്പോള് അവളെന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്നത് ഞാന് കണ്ടു.
“കാര്ത്തി…”
അവളെന്നെ വിളിച്ചു.
അവളുടെ വിളിയില് പഴയ ആ സ്നേഹം കടന്നു വന്നത് ഞാന് ശ്രദ്ധിച്ചു. ഞാന് ആകാംക്ഷയോടെ അവളെ നോക്കി.
“ഇനി പഴയ പോലെ മറ്റൊന്നും നമ്മുടെ ഇടയില് മതി…”
അവള് പറഞ്ഞു.
“എനിക്കും കാര്ത്തിക്കും ഇടയില് മറ്റൊരാള് ഒരിക്കലും ഉണ്ടാകരുത്…അങ്ങനെ ഒന്ന് ചിന്തിക്കുക കൂടിയരുത്…”
ഞാന് പെട്ടെന്ന് അവളുടെ കൈയ്യില് പിടിച്ചു.