“ആരാ?”
അയാള് ചോദിച്ചു.
“അവിടെ താമസിക്കുന്നയാള് ആണ്…”
ഞാന് വീടിനു നേരെ വിരല് ചൂണ്ടി.
“പേര് കാര്ത്തിക്ക്…”
“ഹലോ…”
അയാള് കൈ നീട്ടി. കൈ മുറുക്കെ പിടിച്ചപ്പോള് തന്നെ എനിക്ക് അയാളുടെ കരുത്ത് വീണ്ടും ബോധ്യപ്പെട്ടു.
“ഞാന് കുര്യാക്കോസ്,”
അയാള് പറഞ്ഞു.
“ആണോ?”
അയാള് ഹൃദ്യമായി ചിരിച്ചു.
“അപ്പോള് നിങ്ങളുടെ വീടിന്റെ പണിയല്ലേ ഇത്? കുവൈറ്റില് അല്ലാരുന്നോ?”
“അതെ…”
അയാള് വീണ്ടും ചിരിച്ചു.
“നിങ്ങടെ പണിക്കാരുടെ കൂട്ടത്തി ഒരു സുധാകരന് ഇല്ലാരുന്നോ? എവിടെ കക്ഷി?”
ഞാന് ചോദിച്ചു.
“സുധാകരന്…?”
അയാള് പുരികം ചുളിച്ചു.
“ആ, സുധാകരന്..ഉണ്ടാരുന്നു…എന്ത് പറ്റി? അയാള് കാശെന്തെങ്കിലും വാങ്ങിയാരുന്നോ?”
“ഏയ്, അല്ല…”
ഞാന് പറഞ്ഞു. എന്ത് കാരണം പറയും? ഞാനൊന്ന് പരതി…
“അയാള് വീട്ടീന്ന് വരുമ്പം കൊറച്ച് റോസാച്ചെടികള് കൊണ്ടത്തരാന്നു പറഞ്ഞിരുന്നു,”
പെട്ടെന്ന് വായില് വന്ന കള്ളം ഞാന് പറഞ്ഞു.
“അതിന് അയാള്ക്കങ്ങനെ സ്ഥിരം വീടൊന്നുമില്ല…”
കുര്യാക്കോസ് പറഞ്ഞു.
“ഇന്നലെ പോയതാ..പാലക്കാട് എവിടെയോ ആണ് അയാള്…ഇനി പണിക്ക് വരില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാന് വിളിച്ചപ്പോള്…”
ഞാന് അയാളെക്കുറിച്ച് പിന്നെ കൂടുതല് ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല.
ദീപികയോട് ഞാന് കാര്യം പറഞ്ഞു. അവള് പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.