‘നീ.. നീ എവിടെ പോയതാ…?
ഞാൻ അവളോട് ചോദിച്ചു. അവൾ എന്നെ നോക്കുക പോലും ചെയ്തില്ല.. ഞാൻ ചോദ്യം ഒന്ന് കൂടി ആവർത്തിച്ചു
‘അതെന്തിനാ നീ അറിയുന്നത്…?
ഇഷാനി അപ്പോളും മുമ്പത്തെ പിണക്കത്തിൽ നിന്നും തിരിച്ചു വന്നിട്ടില്ല
‘നീയെന്താ ഫോൺ എടുക്കാഞ്ഞത്…? ഞാൻ എത്ര തവണ വിളിച്ചു…?
ഞാൻ ചോദിച്ചു
‘എനിക്ക് എടുക്കാൻ തോന്നിയില്ല.. അത് കൊണ്ട് എടുത്തില്ല..’
എന്നെ നോക്കി നീരസത്തിൽ ഇഷാനി പറഞ്ഞു
‘നിന്നോട് പലതവണ ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ ഫോൺ വിളിച്ചാൽ എടുക്കണം എടുക്കണം എന്ന്.. നീയെന്താ ഇങ്ങനെ തുടങ്ങുന്നേ…?
ഞാൻ ശബ്ദം ഉയർത്തി
‘ ഞാൻ ഇങ്ങനാ…’
ഇഷാനി അതിനേക്കാൾ ഉച്ചത്തിൽ പറഞ്ഞു
‘ എങ്ങനെ…? നീ എന്താ ഇങ്ങനെ തുടങ്ങുന്നേ…?
‘നീ കാണിക്കുന്നത് പിന്നെ നല്ലതാണോ..? ഞാനും തിരിച്ചു അങ്ങനെ തന്നെ കാണിക്കും.. അല്ലാതെ എന്നെ ഭരിക്കാൻ ഒന്നും വരണ്ട നീ…’
ഇഷാനി അപ്പോളും ശിവാനി ആയുള്ള പ്രശ്നത്തിൽ തന്നെ നിൽക്കുകയാണ്. അർജുൻ എന്താണ് പറയുന്നത് എന്ന് അവൾ മനസിലാക്കിയില്ല..
‘നീ എന്ത് വേണേൽ കാണിച്ചോ.. ഞാൻ നിന്നെ ഭരിക്കാൻ ഒന്നും വരുന്നില്ല.. പക്ഷെ നീ ഫോൺ വിളിച്ചാൽ എടുക്കണം.. അത് മാത്രേ ഞാൻ പറഞ്ഞുള്ളു.. ഞാൻ ഒരു പത്തു മുപ്പത് തവണ വിളിച്ചിട്ടും നീയെന്താ ഒരു തവണ പോലും ഫോൺ എടുക്കാഞ്ഞത്…?
ഞാൻ അമർഷത്തോടെ ചോദിച്ചു
‘എനിക്ക് സൗകര്യം ഇല്ലായിരുന്നു…’
വളരെ ഉദാസീനമായി ഇഷാനി പറഞ്ഞു..
ഒന്നാമത് ലെവൽ തെറ്റി നിൽക്കുന്ന എന്റെ അടുത്താണ് അവൾ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്. എന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും പോയി. എന്റെ കൈ ഉയർന്നു. പെട്ടന്നുള്ള ദേഷ്യം ആയത് കൊണ്ട് കയ്യുടെ ബലം നിയന്ത്രിക്കാൻ ഒന്നും എനിക്ക് പറ്റിയില്ല. വീശി ഒരടി അവളുടെ കവിളിൽ പതിച്ചു. അടിയുടെ ആഘാതത്തിൽ ഇഷാനി കവിൾ പൊത്തി നിലത്തേക്ക് ഇരുന്നു.