‘ശ.. ശരി..’
ഞാൻ പറഞ്ഞു
‘ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വന്നൊണ്ട് ഇരിക്കുവാ.. നീ പേടിക്കണ്ട..’
മഹാൻ എന്നെ ധൈര്യം ഉണ്ടാക്കാൻ പറഞ്ഞു.
കോൾ കട്ട് ചെയ്തിട്ട് ഞാൻ ഇഷാനിയെ വിളിച്ചു. അവൾ ഷോപ്പിംഗ് കഴിഞ്ഞു തിരിച്ചു വീട്ടിൽ എത്തിയിട്ടുണ്ടോ..? ഫോൺ റിംഗ് ചെയ്തെങ്കിലും അവൾ എടുക്കുന്നില്ല. അവളെ വിളിച്ചു കൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ട് ആക്കി വീട്ടിലേക്ക് പാഞ്ഞു. ഒരുപാട് തവണ വിളിച്ചിട്ടും അവൾ ഫോൺ എടുക്കുന്നില്ല.. എന്നോടുള്ള പിണക്കം കൊണ്ട് ഫോൺ എടുക്കാഞ്ഞത് ആവും.. ഞാൻ വീണ്ടും അശ്വസിക്കാൻ ഓരോ കാരണങ്ങൾ കണ്ട് പിടിച്ചു.. നഗരത്തിലൂടെ ചീറി പാഞ്ഞു ഞാൻ എന്റെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ എത്തി…
വീട് അടുക്കാറായപ്പോൾ എന്റെ മനസ്സിൽ വല്ലാത്ത പേടി ഉടലെടുത്തു. വണ്ടി വളച്ചു വീട്ടിലേക്ക് കയറ്റുമ്പോ അവൾ വീടിന് മുന്നിൽ ഉണ്ടായിരിക്കണേ എന്ന് ഞാൻ പ്രാർഥിച്ചു. വീടിന് മുന്നിൽ വണ്ടി എത്തിയപ്പോൾ കതക് തുറന്നു കിടക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു.. ഞാൻ പോയപ്പോ ചാരി കിടന്നതാണ്. അത് തുറന്നിട്ടുണ്ടേൽ അവൾ വന്നിട്ടുണ്ടാകും.. ഞാൻ വണ്ടി വച്ചു പെട്ടന്ന് അകത്തേക്ക് ഓടി കയറി
എന്റെ മനസിനെ വല്ലാത്ത പിടിച്ചുലയ്ക്കുന്ന ഒരു കാഴ്ച്ച ആണ് ഞാൻ അവിടെ കണ്ടത്. സാധനങ്ങൾ എല്ലാം ചിതറി കിടക്കുന്നു. ആരൊക്കെയോ കയറി ഇറങ്ങിയത് പോലെ എല്ലാം വലിച്ചു വാരി ഇട്ടിരിക്കുന്നു. എന്റെ ശ്വാസം ഒരു മാത്ര ഒന്ന് നിലച്ചു പോയി. ഞാൻ അപ്പോളും ഇഷാനിയെ ഫോണിൽ ട്രൈ ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ അവൾ എടുക്കുന്നില്ല. അവൾ ഇവിടെ ഉണ്ടെങ്കിൽ ബെല്ലടിക്കുന്നത് കേൾക്കേണ്ടത് ആണ്.. അതുമില്ല.. ഞാൻ അവളുടെ പേര് ഉറക്കെ വിളിച്ചു. മുറിയിലും അടുക്കളയിലും എല്ലാം അവൾ മുഖം വീർപ്പിച്ചു ഇരിക്കുന്നുണ്ടാകും എന്ന വിശ്വാസത്തിൽ ഞാൻ ഓടി ചെന്നു. അവിടെ ഒന്നും അവൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.. ടെറസിലും വീടിന്റെ പിന്നിലുമെല്ലാം ഞാൻ കയറി നോക്കി. അവൾ ഇവിടെ ഇല്ല… പെട്ടന്ന് ഫോൺ ശബ്ദിച്ചപ്പോൾ അത് അവൾ ആകുമെന്ന് കരുതി പ്രതീക്ഷയോടെ ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു.. മഹാൻ ആയിരുന്നു വിളിച്ചത്