കവിത [ഋഷി]

Posted by

അവൾ തളർന്നു വീണപ്പോൾ ഞാൻ മുഖമുയർത്തി. ടാബിൽ നിന്നും ഞങ്ങളെ നോക്കുന്ന ലതി! അവൾ മുലക്കണ്ണുകൾ തിരുമ്മുന്നു! മറ്റേ കയ്യിലെ വിരലുകൾ പൂറിൻ്റെയുള്ളിലാണെന്ന് എനിക്കറിയാം! എൻ്റെ കണവിയുടെ സുന്ദരമായ മുഖം തുടുത്തിരുന്നു…

ഞാനുയർന്ന് കവിതയെ അരക്കെട്ടിൽ പിടിച്ചു കമിഴ്ത്തിക്കിടത്തി. ആ കുണ്ടിക്കുടങ്ങളുയർന്നു നിന്നു… അമ്മേ! കമിഴ്ത്തി വെച്ച വലിയ കുട്ടകങ്ങൾ പോലുള്ള വിടർന്ന കുണ്ടികൾ… കൈത്തരിപ്പ് എന്നിൽ തിളച്ചു… ഞാനവളുടെ തടിച്ച കുണ്ടികളിൽ മാറി മാറി ആഞ്ഞടിച്ചു… അയ്യോ! അവൾ കരഞ്ഞു… അവളെ ഞാനുയർത്തി.. കുണ്ടി പൊറകോട്ടു തള്ളെടീ! അവളുടെ കഴുത്തിലമർത്തി ഞാൻ മുരണ്ടു.. കവിതപ്പെണ്ണ് വിറച്ചുകൊണ്ട് മുഖം മെത്തയലമർത്തി അരക്കെട്ടുയർത്തി… ആ കുണ്ടിക്കുടങ്ങൾ വിടർന്നപ്പോൾ ഇരുണ്ട ഞൊറിവുള്ള ഏനസ്സ് അവളുടെ കുണ്ടിയിടുക്കിൻ്റെ ആഴങ്ങളിൽ നിന്നും എന്നെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി..

മോളൂ! ഞാനവളുടെ മലദ്വാരത്തിൽ തിരുമ്മി… ആഹ്! അവൾ പുളഞ്ഞു..

ഡാ! ൻ്റെ പെണ്ണിനെ നോവിക്കല്ല്! ലതി! നിൻ്റെയാ ആനപ്പറി കേറിയാല്!

പോടീ! ഇവളെ ഞാൻ നോവിക്കുമോടീ! ഞാനൊരു ബട്ട്പ്ലഗ്ഗ് ഉയർത്തിക്കാട്ടി. ഓർമ്മയുണ്ടോടീ? കവിത തിരിഞ്ഞു നോക്കി. കറുത്ത നിറത്തിലുള്ള മിനുത്ത പ്ലഗ്ഗ് കണ്ടപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. അവയിലൊരു ചോദ്യചിഹ്നം ഞാൻ കണ്ടു. അറ്റം കൂർത്ത് താഴേക്കൊരു ചീട്ടിലെ ഇസ്പേഡു പോലെ തള്ളിവന്ന് പിന്നേം വ്യാസം കുറഞ്ഞ് ഒരു ബേസുള്ള ബട്ട്പ്ലഗ്ഗ്.

പേടിക്കണ്ടെടീ മോളൂ! ഞാനിത് കൊറച്ചു നാള് കുണ്ടീല് കേറ്റി നടന്നതാടീ! ലതി കവിതയെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *