“അ..ച്ഛാ, എനിക്ക് ഉറങ്ങണം. ഞാൻ പോകുവാ.”
“അതിനെന്താ.. വാ മോളേ, കിടക്കാം. നാളെ നേരത്തെ എഴുന്നേൽക്കണമല്ലോ..”
‘ഹോ!.. ഇപ്പോഴെങ്കിലും ഇങ്ങേർക്കത് ഓർമ വന്നല്ലോ..’ നിളയ്ക്ക് ശ്വാസം നേരെ വീണു. അവൾ ഉടനെ (നഗ്നയായിത്തന്നെ) തറയിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റുകൊണ്ട് ഹാളിലൂടെ നടന്നുകൊണ്ട് തന്റെ മുറിയിലേക്ക് കയറാൻ തുടങ്ങി.
എന്നാൽ അപ്പോഴേക്കും രാജശേഖരൻ പുറകെ വന്ന് അവളുടെ പുറംകയ്യിൽ പിടിച്ചിരുന്നു.
“എന്താ അച്ഛാ?! വിട്.. ഞാൻ കിടക്കട്ടെ.”
അവൾ കയ്യിലെ മൊബൈൽ ഫ്ലാഷ് ഓഫ് ചെയ്തു.
“മോളെ, ഈ സോഫയിൽ കിടന്നോ. സ്പ്രിംഗ് സോഫയാ, മോൾക്ക് നല്ല സുഖമായിട്ട് കിടക്കാം ഇതിൽ..”
“ഓഹ്, ശെരി.. അച്ഛാ. പക്ഷെ അപ്പൊ അച്ഛനെവിടെ കിടക്കും?”
അല്പം വിറച്ചു കൊണ്ടവൾ ചോദിച്ചു.
“ഞാനും ഇവിടെ തന്നെ..” രാജാശേഖരൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഏഹ്!! ഒന്നിച്ചോ??”
“ആ, അതിനെന്താ..”
“അയ്.. വേണ്ട! എനിക്ക് വയ്യ..”
“ഹ!.. പിന്നെ നേരത്തത്തെ പോലെ മോള് വീണ്ടും എന്തേലും കണ്ട് പേടിച്ചാലോ..”
“ഇല്ല അച്ഛാ..”
“പറയാൻ പറ്റില്ല.. മോള് പേടിക്കും. വാ, അച്ഛന്റെ കൂടെ ഇവിടെ കിടക്കാം..”
“അച്ഛാ..”
“ഹ!.. വാ മോളേ..”
രാജശേഖരൻ നിളയെ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ പൊക്കിയെടുത്ത് ഒന്ന് വട്ടം കറക്കി. എന്നിട്ട് മുന്നോട്ടു നടന്നുകൊണ്ട് അവളെ ആ സോഫയിലേക്ക് എടുത്തു കിടത്തി. കൂടെ അയാളും അവളുടെ കേറി കിടന്നു. അപ്പോൾ അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്നും ഫോൺ തെറിച്ച് ആ സോഫയുടെ താഴേക്ക് വീണു.