ഇരുട്ടടി [ആനീ]

ആ മൊബൈൽ അവൾക്ക് കൊടുത്ത ശേഷം രാജശേഖരൻ ആ ഷെൽഫ് തുറന്നു. അവിടെ എലിയോ വേറൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. പക്ഷെ എണ്ണക്കുപ്പി കൃത്യമായി അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു. അതു കണ്ട അയാൾ തിരിഞ്ഞ് നിളയെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ആ പ്യാരച്ചൂട്ട് വെളിച്ചെണ്ണയുടെ ബോട്ടിൽ കയ്യിലെടുത്തു. നിളയ്ക്കുമത് കണ്ടപ്പോൾ ആശ്വാസമായി.

രാജശേഖരൻ ആ കുപ്പി തുറന്ന് എണ്ണ തന്റെ കയ്യിലേക്ക് ഒഴിച്ചു. കുറച്ചേ അതിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. അയാൾ അതെല്ലാം കൂടി രണ്ടു കയ്യിലും തേച്ചുകൊണ്ട് നിളയുടെ മുന്നിലേക്ക് വന്നു.

“മോളെ, എവിടെയാ ഉരഞ്ഞെ? കാണിച്ചേ..”

“അയ്യോ, അത്‌ വേണ്ടച്ഛാ! അതൊന്നും കാണിക്കാൻ പറ്റില്ല.”

“എന്റെ മോളേ, ഉള്ള എണ്ണ മുഴുവൻ അച്ഛൻ കയ്യിലാക്കിപ്പോയി. വേഗം പുരട്ടാൻ വേണ്ടിയല്ലേ, കാണിക്ക് മോളേ..”

“ശോ!.. അത്‌.. വേണ്ട അച്ഛാ. അച്ഛൻ വേണേൽ ആ എണ്ണ എന്റെ കയ്യിലേക്ക് പുരട്ടിക്കോ, എന്നിട്ട് ഞാൻ തേച്ചോളാം.”

“മണ്ടൂസേ! ഒന്നാമത് അത് കുറച്ചേ ഉള്ളു, എന്റെ കയ്യിൽ പറ്റാൻ മാത്രം. മോള് വാശി പിടിക്കാതെ പറയുന്നത് കേൾക്ക്..”

“അത്‌.. അച്ഛാ..”

നിള മടിച്ചുകൊണ്ട് പുറകിലേക്ക് മാറി. എന്നാൽ രാജശേഖരൻ വിട്ടില്ല. അയാൾ മുന്നിലൂടെ അവളുടെ കാലിൽ പിടിച്ച് തന്നോട് അടുപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ആ തുടകൾ അകത്തി. നിള എതിർക്കാൻ നോക്കിയെങ്കിലും അയാൾ നല്ല ബലത്തിലായിരുന്നു അവളെ പിടിച്ചത്. വേഗം അയാൾ അവളുടെ ഇരു അകംതുടകളിലും കയ്യിലുള്ള എണ്ണ തേച്ചു. അവിടം നല്ല അമർത്തി തേച്ചുകൊണ്ട് അയാളുടെ കൈകൾ പതിയെ മേലോട്ട് വന്നു. എണ്ണയുടെ കുളിർമയുടെ ആശ്വാസത്തിൽ ഒരു നിമിഷം കണ്ണടച്ച് നിന്നുപോയ നിളയ്ക്ക് ചിന്തിക്കാൻ സമയം കൊടുക്കാതെ രാജശേഖരൻ അവളുടെ തുടയിടുക്കിലേക്ക് കൈ കയറ്റി ആ പൂറിതളുകൾ ചെറുതായി ഒന്ന് തഴുകി തലോടി വിട്ടു..