ഇരുട്ടടി [ആനീ]

തൽക്കാലം അവളുടെയടുത്ത് ഒരു ഡ്രെസ്സും ഉണ്ടാവാൻ പാടില്ലെന്ന് രാജശേഖരന് നിർബന്ധമായിരുന്നു. എന്നാലേ തന്റെ പ്ലാൻ നടക്കുകയുള്ളു അയാൾ ഓർത്തു ..

“മോളെ, നാണിക്കാതെ ഇങ്ങ് താ. നേരം പോവുന്നു..”

“മ്ം.”

ഒടുവിൽ മനസ്സില്ലാമനസോടെ നിള സമ്മതിച്ചുകൊണ്ട് തന്റെ വിയർപ്പുള്ള ബ്രായും പാന്റിയും അയാൾക്ക് നേരെ നീട്ടി.

“ഇതാ അച്ഛാ.”

“എവിടെ?”

“നേരത്തെ തന്നടുത്തു.”

“ആം.”

രാജശേഖരൻ അൽപ്പം വിറക്കുന്ന കൈകളാൽ അത് മേടിച്ചു.

“അച്ഛൻ പോയി വിരിച്ചിട്ട് വരാം.”

“മ്മ്, ആ അച്ഛാ, അച്ഛന്റെ ഫോൺ എന്തിയെ? വെട്ടമില്ലല്ലോ.”

“അവിടെ സോഫയിലുണ്ട്. ചാർജ് കുറവാ, തൽക്കാലം അതെടുത്തോളാം.”

“മ്മ്.”

രാജശേഖരൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു. പിന്നെ സോഫയ്ക്ക് അടുത്തേക്ക് എത്തിക്കൊണ്ട് ആ പാന്റീസ് മാത്രം ആ സോഫയിലേക്ക് ഇട്ടു. എന്നിട്ട് തന്റെ ഫോണും എടുത്തുകൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് പോയി. ആ അഴയിൽ അവളുടെ മറ്റുള്ള തുണികളെല്ലാം വിരിച്ചു. എന്നിട്ട് തന്റെ മുണ്ടും കൂടി അഴിച്ച് അതിലേക്ക് ഇട്ടുകൊണ്ട് വേഗം അകത്തേക്ക് വന്നു. മുൻവശത്തെ വാതിലും ലോക്ക് ചെയ്തു.

പിന്നെ ആ സോഫയിൽ കിടന്നുകൊണ്ട് നിളയുടെ ആ റോസ് പാന്റി കയ്യിലെടുത്തു. അവളുടെ പൂറ് വരുന്ന ഭാഗത്തു കൊതിയോടെ ഒന്നു മണത്തു.. നല്ലതു പോലെ നനഞ്ഞതിനാൽ ആ തേനിന്റെ മണമൊന്നും പോയിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല. അയാൾ ആർത്തിയോടെ ആ മണം തന്റെ മൂക്കിലേക്ക് വലിച്ചെടുത്തു..

‘ഉ…..ഫ്‌!.. എന്താ മണം..’