ഇരുട്ടടി [ആനീ]

“യ്യോ! അതൊന്നുമല്ല അച്ഛാ!. ”

നിള പെട്ടെന്ന് അയാളുടെ കുണ്ണ തന്നിലേക്ക് മുട്ടാതെയിരിക്കാൻ വേണ്ടി മുന്നിലേക്ക് മാറിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“പിന്നെ?”

“അ..അച്ഛൻ മുണ്ട്.. ഉടുക്കുന്നില്ലേ?”

“അ..യ്യോ! സോറി.. അതാണോ മോളെ, അച്ഛനത് മറന്നു!”

രാജശേഖരൻ ഉടനെ താഴെ കിടന്ന മുണ്ടെടുത്ത് തന്റെ അരയിൽ ചുറ്റി. നിളയ്ക്കപ്പോൾ ശ്വാസം നേരെ വീണു. എങ്കിലും ആ മുണ്ടിൽ കൂടാരമടിച്ചു നിൽക്കുന്ന മുഴുപ്പ് കണ്ടതും അവൾക്ക് വീണ്ടും ചെറിയ പേടി തോന്നി..

പെട്ടെന്നു നിളയുടെ ഫോൺ റിങ്ങ് ചെയ്യാൻ തുടണ്ടി.

“നിമിഷയാണച്ഛാ.”

അവൾ വേഗം ഫോണെടുത്തു.

“എന്താടി, എത്താറായോ?” നിള ആകാംഷയോടെ ചോദിച്ചു.

“എടാ, സോറി.. നാളെയെ അച്ഛനെ ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്യൂ, അത് പറയാനാ ഞാൻ വിളിച്ചേ. നീയും അച്ഛനും എവിടേലും റൂം എടുക്കുവോ?”

“ഹ്മ്മ്..”

“പിണങ്ങല്ലേ മുത്തേ.. വേറെ വഴി ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടാ..”

“ഏയ് ഇല്ലെടാ, കുഴപ്പമില്ല..”

“എന്നാൽ ഞാൻ വെക്കുവാണേ ടാ, കുറച്ച് തിരക്കാ.”

“ഹ്മ്മ്.”

ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്ത് എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ നിള ഫോൺ ചെവിയിൽ വെച്ച് നിന്നു. ‘സ്വന്തം അച്ഛന്റെ ആവശ്യത്തിനു ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയതുകൊണ്ട് അവളോടിപ്പൊ എന്ത് പറയാനാ..’ അവൾ ചിന്തിച്ചു.

“എന്താ മോളെ അവൾ പറഞ്ഞെ?”

രാജശേഖരൻ ആകാംഷയോടെ ചോദിച്ചു.

“അത്‌.. അച്ഛാ, അവൾക്ക് ഇന്ന് വരാൻ പറ്റില്ലാന്ന്. നാളെയെ ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്യുള്ളു. നമ്മളോട് തൽക്കാലം ഹോട്ടലിൽ റൂം വല്ലോം എടുക്കുവോന്നു ചോദിച്ചു.”