“അച്ഛാ, എനിക്ക് നീന്താനറിഞ്ഞൂട!.. വേഗം കരക്ക് കൊണ്ടു പോ എന്നെ..” നിള ചമ്മിക്കൊണ്ട് അയാളുടെ കഴുത്തിൽ കൂടെ കൈകൾ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“മോളെ ഒരു മിനിറ്റ്, അച്ഛനൊന്ന് ശ്വാസം നേരെയെടുക്കട്ടെ..”
“ഹ്മ്മ്.” നിള മൂളി.
അതേസമയം തന്റെ ചരക്ക് മരുമോളെ കൈകൾ കൊണ്ട് തൊടാനും ആ സോഫ്റ്റ് ചന്തികളിൽ പിടിച്ച് എടുത്തുയർത്താനും പറ്റിയ സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു രാജശേഖരൻ..
“മോളെ, എന്തായാലും കുളിച്ച പോലെ ആയല്ലോ ഇപ്പൊ! ഡ്രസ്സ് മൊത്തം നനഞ്ഞു. അച്ഛൻ പറഞ്ഞതല്ലേ ഇവിടെ വഴുക്കലുണ്ടെന്ന്..”
“പറഞ്ഞതാ, അറിയാണ്ട് തെന്നിപ്പോയി അച്ഛാ..” നിള ചമ്മിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“മ്മ്, സാരമില്ല..”
“മ്മ്ം.”
“മോളെയൊന്ന് താഴെയിറക്കുവാ അച്ഛൻ, പേടിക്കല്ലേ കേട്ടോ.”
“അച്ഛാ, എനിക്ക് പേടിയാ, ഞാൻ മുങ്ങിപ്പോവും!”
“ഒരു മിനിറ്റ് മതി മോളേ.. അച്ഛന്റെ കൈ കഴക്കുന്നു. മോള് വേണേൽ എന്റെ അരയിൽ കാല് ചുറ്റി നിന്നോ.”
“മ്.”
നിള ആ പിടുത്തതിൽ തന്നെ രാജശേഖരന്റെ അരക്കെട്ടിൽ കാല് കൊണ്ട് ചുറ്റി നില്കുവാൻ ഒരു ശ്രമം നടത്തി നോക്കി. എന്നാലാ സാരി വഴങ്ങാത്ത കാരണം അവൾക്കതിന് സാധിച്ചില്ല.
“അച്ഛാ, സാരി ടൈറ്റാ, കരയിലോട്ട് പോകാം.”
“അച്ഛൻ ഒന്ന് ശ്വാസം എടുക്കട്ടെ മോളെ, ഏതായാലും സാരിപ്രശ്നം അച്ഛനിപ്പൊ ശരിയാക്കിത്തരാം..”
“അയ്യോ, വേണ്ടച്ഛാ..”
“എന്തിനാ നാണിക്കുന്നെ മോളേ, അച്ഛനല്ലെ..”
“മ്മ്.”