Posted by “ പൊറുക്ക് കണ്ണാ… അന്നെന്റെ ഗതികേട് കൊണ്ട്… അയാളുടെ പറയാൻ കൊള്ളാത്ത വൃത്തികേടുകളിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാനുള്ള വഴിയായിട്ട് നിന്നെ ഉപയോഗിച്ചതിന്… അതുകൊണ്ടാ നിന്നെ വീട്ടില്‍ പതിവായി വരുത്തിയത്. അതുകൊണ്ടാ ഇങ്ങനെയൊക്കെ… പൊറുക്ക്… ഇനിയും എന്റെ മോൻ ചേച്ചിയെ വെറുക്കരുത്… ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും നമ്മള്‍ പണ്ട് ഒത്തിരി കൂട്ടായിരുന്നില്ലേ?”
മുഖം പൊത്തി എങ്ങലടക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന അവളെ കണ്ണൻ ചേർത്ത് പിടിച്ചു. അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തി ഏങ്ങലടിച്ചു കരയുമ്പോൾ എട്ട് വർഷങ്ങൾ മുമ്പുള്ള കാലത്ത് കൂടി വീണ്ടും ഒരിക്കൽ കൂടി സഞ്ചരിക്കുകയായിരുന്നു അവളുടെ മനസ്സ്.
കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് വന്നത് മുതല്‍ അവളും കണ്ണനും ഓടിക്കളിച്ചിരുന്ന അവരുടെ വീടുകൾക്ക് പിന്നിലെ പറമ്പും ഒരുമിച്ച് കുളിച്ചിരുന്ന തോടുമൊക്കെ ഓർമ്മയിൽ തെളിഞ്ഞു. തോട്ടിൻകരയിൽ മറിഞ്ഞുവീണ് കൈത മുള്ളുകൾ കൊണ്ട് ദേഹം പോറുമ്പോൾ അവൻ പറയും.
“ ഞാന്‍ കൊച്ചായിട്ടാണ് മായേച്ചി… കണ്ടില്ലേ പോറിയാലേ മുറിയണത്…”
അപ്പോൾ കണ്ണാടി പോലുള്ള തോട്ടുവെള്ളത്തിൽ നിന്ന് ഒറ്റമുണ്ടുടുത്ത് നീന്തിത്തുടിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്ന മായ കടവിലേക്ക് നീന്തിവരും. എന്നിട്ട് അവനെ ചേർത്തുപിടിച്ച് അവളുടെ മുലകൾക്ക് മേൽ കെട്ടിയ മുണ്ടൊന്ന് താഴ്ത്തിക്കാണിക്കും. വാർത്തെടുത്ത ഗോതമ്പിന്റെ സുന്ദരമായ മാംസക്കൊഴുപ്പിൽ സിഗരറ്റ് കൊണ്ട് കുത്തിയതിന്റെയും ദന്തക്ഷതത്തിന്റെയും പാടുകള്‍ കാണിക്കും. അന്നതൊക്കെ കണ്ടാലും പൊരുളെന്തെന്ന് തിരിച്ചറിയാനുള്ള പാകതയൊന്നും ആ പത്തുവയസ്സുകാരനില്ലായിരുന്നു.