Posted by ബെന്നി അവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു..
“ ഇല്ലിച്ചായാ… ഇനി ഈ ഷീബ കരയില്ല… ഇനി കരയേണ്ട കാര്യവും എനിക്കില്ലല്ലോ…
എന്റെ കൂടെ എൻ്റിച്ചായനില്ലേ…?”
അത് കേട്ട് ബെന്നി അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് കുസൃതിയോടെ ഒന്ന് നോക്കി.
“ പക്ഷേ…ഒരു തവണ കൂടി നീയൊന്ന് കരയേണ്ടി വരും… ഇച്ചായാ…നിർത്തിച്ചായാ…എനിക്കിനി വയ്യാ… എന്നും പറഞ്ഞ് നീ ആർത്തു കരയും…”
അത് കേട്ട ഷീബക്ക് ആദ്യം ഒന്നും മനസിലായില്ല.
മനസിലായതും അവളുടെ ദേഹം അടിമുടി വിറച്ചു. ഹൂ… എന്താണിച്ചായൻ പറഞ്ഞത്… അതെ… അതു തന്നെ..
ചുവന്ന ചുണ്ടുകൾ നക്കിക്കൊണ്ട് ഷീല മെല്ലെ പറഞ്ഞു.
“കരയുന്നതാരാന്ന്… നമുക്ക് കാണാം…”
“ കാണാനൊന്നുമില്ലെടീ… നീ അനുഭവിക്കും…’’
എന്ന് പറഞ്ഞ് ബെന്നി വീണ്ടും വണ്ടിയെടുത്തു. മഴ തോർന്നിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ ഇനിയും കലി തീർന്നിട്ടില്ലെന്ന മട്ടിൽ അന്തരീക്ഷമാകെ മൂടിക്കെട്ടി നിൽക്കുകയാണ്. എങ്ങോട്ടാണ് പോകേണ്ടതെന്ന് ബെന്നി ഇപ്പഴും തീരുമാനിച്ചിട്ടില്ല. ഷീബ എങ്ങോട്ട് പോരാനും തയ്യാറാണ്. എത്ര ദിവത്തേക്കും തയ്യാറാണ്. എന്നാലും അത് വേണ്ട. അത് ശരിയുമല്ല.
സാവകാശം പ്ലാൻ ചെയ്ത്,സമയമെടുത്തേ ഷീബയുമായി ഒരങ്കം കുറിക്കാൻ പറ്റൂ. കാരണം ഇവളൊരു ചിനക്കുന്ന കുതിരയാണ്, ചുവപ്പ് കണ്ട കാളയാണ്. ഇവളെ അടക്കി നിർത്തണമെങ്കിൽ ശക്തിയുള്ള തുടൽ തന്നെ വേണം. കാറിൻ്റെ സീറ്റിലിരുത്തി ചെയ്താലൊന്നും ഇവൾക്കേൽക്കില്ല.
“ഇച്ചായാ….”
ഷീബയുടെ ചിണുങ്ങിക്കൊണ്ടുള്ള വിളി.
“എന്താടീ…”
“അതേയ്… എനിക്ക്… എനിക്കൊന്ന്.. മൂത്രം.. ഒഴിക്കാൻ…”
“അതിനിപ്പോ… നിൻ്റെ മൂത്രമൊഴിക്കുന്ന സാധനം എൻ്റെ കയ്യിലാണോ…നീയങ്ങോട്ട് ഒഴിക്കെടീ…”
“ദേ… ഇച്ചായാ… എന്നെ വെറുതെ കളിയാക്കരുത് ട്ടോ… പറ ഇച്ചായാ..എനിക്ക് മുട്ടിയിട്ടു വയ്യ…”
“വണ്ടി വേണേൽ ഞാൻ നിർത്തിത്തരാം… നീ പുറത്തിറങ്ങി ഒഴിച്ചോ…”