Posted by അവരിരിക്കുന്ന ടേബിളിന്റെ, ഗ്ലാസിനടിയിൽ ആഹോട്ടലിൽ കിട്ടുന്ന ഭക്ഷണത്തിൻ്റെ പേരും വിലയും മെനു കാർഡ് പോലെ പ്രദർശിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഷീബയതോരോന്നും വായിച്ചു നോക്കി. അതിൻ്റെ ഏറ്റവും അടിയിൽ എഴുതിയതിലേക്ക് ഷീബ ഒന്നുകൂടി നോക്കി.
‘റൂംസ് അവൈലബിൾ. വൺഅവർ, വൺ ഡേ, വൺ വീക്ക്, വൺ മന്ത്’
അവളുടെ സിരകളിലൂടെ രക്തം കുതിച്ചു പാഞ്ഞു. ഒരു മണിക്കൂർ നേരത്തേക്ക് വരെ ഈ വലിയ ഹോട്ടലിൽ റൂം കിട്ടും. ഷീബ ബെന്നിയുടെ കൈയിൽ തോണ്ടി താഴോട്ട് നോക്കാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു. അത് മുഴുവൻ വായിച്ചിട്ടും അവനൊന്നും മനസിലായില്ല. അവസാനം ഷീബ ’വൺ അവർ’ എന്നെഴുയതിൽ തൊട്ടു കാണിച്ചു. അത് വായിച്ച ബെന്നി മുഖമുയർത്തി ഷീബയുടെ കണ്ണിലേക്കൊന്ന് നോക്കി. കരിമഷിയെഴുതിക്കറുപ്പിച്ച അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും തീ പാറുന്ന പോലെ അവന് തോന്നി.
ഒരു മണിക്കൂർ ഈ ഹോട്ടലിൽ റൂമെടുക്കാം എന്നാണവൾ പറയുന്നത്.
അത് വേണോ..?
“ മോളേ… അത് വേണോ…?”
അവളുടെ ചുവന്ന് തുടുത്ത മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ബെന്നി ചോദിച്ചു.
“ഉം..”
“ നമുക്ക് പിന്നീട്… സമയമെടുത്ത്…
വേറെവിടെയെങ്കിലും…?”
“പോര… എനിക്ക്… എനിക്കിപ്പം വേണം…”
ചുണ്ട് മലർത്തി ഷീബ പറഞ്ഞു. പൂറാണ് അവൾ പിളർത്തിക്കാട്ടിയത് എന്നവന് തോന്നി.
“എടീ… മണ്ടീ… ഒരു മണിക്കൂർ കൊണ്ട് നമുക്കെന്താവാനാ… നമുക്ക് പിന്നെ നോക്കാടീ… ഇച്ചായനില്ലേ നിൻ്റെ കൂടെ..എൻ്റെ പൊന്നിന് വേണ്ടതെല്ലാം സമയമെടുത്ത് ഞാൻ തരില്ലേ..അത് പോരേ ടീ…”
ഷീബ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവൻ്റെ കണ്ണിലേക്ക് ആഴത്തിലൊന്ന് നോക്കി.
“ അത് പോരേടീ പൂറീ…?”
ബെന്നി വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
“ഉം… എല്ലാം ഇച്ചായൻ പറയുമ്പോലെ…”
മുഖം വലിയ തെളിച്ചമൊന്നുമില്ലാതെ താഴോട്ട് നോക്കി ഷീബ പറഞ്ഞു. അവളെന്തൊക്കെയോ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു. ഇപ്പോ മാറ്റിയ പാൻ്റീസും നനഞ്ഞു. പൂറ്റിൽ നിന്നെന്ന പോലെ കൂതിയിൽ നിന്നും ഒലിക്കുന്നുണ്ടെവൾക്ക് തോന്നി.