Posted by ഒരിക്കൽ കുളക്കടവിൽനിന്നും കുളിച്ചപ്പടി മനയിലേക്ക് ഓടിവരുന്ന ഉണ്ണിയേനോക്കി ദാസി പെണ്ണുങ്ങൾ ഓരോന്നുപറഞ്ഞ് ചിരിക്കുന്നത് മാലതി കണ്ടു.
മാലതി – ഉണ്ണി, വേഗം പോയി കൗപീനകവും മുണ്ടും ഉടുത്തു ഇങ്ങട് വര്യാ. നിന്നോട് ചിലതു പറയാനുണ്ട്.
മാലതി ഉണ്ണിയെ തോർത്തികൊണ്ട് അവനു നിർദ്ദേശം കൊടുത്തു.ഉണ്ണി വേഗം തുണി മാറി വന്നു.
മാലതി- ഉണ്ണി നീ വലുതായി. ഇനി കൗപീനകവും അടിമുണ്ടും ഉടുക്കാതെ നഗ്നമായി ആരുടെയും കണ്ണിൽ പെടരുത്. ഈ മുത്തശ്ശിയുടെ പോലും. മനസ്സിലായോ നിനക്ക്.കിടക്കുമ്പഴും അസ്വസ്ഥത തോന്നുമ്പഴും മാത്രം കൗപീനകം ഒഴിവാക്കാം. പക്ഷെ അടിമുണ്ട് നിർബന്താ.
ഉണ്ണി- ഉവ്വ്.
അതോടെ ഉണ്ണി സ്ഥിരം വസ്ത്രം ധരിക്കാൻ തുടങ്ങി. ആ കാഴ്ച മറഞ്ഞുതുടങ്ങിയതിൽ എവിടെയോ ഒരു നഷ്ടബോധം മാലതിയിൽ കടന്നുകൂടി. പക്ഷെ പുലർച്ചെ എഴുനേൽക്കുമ്പോൾ തന്റെ അടുത്ത് കിടന്നുറങ്ങുന്ന തന്റെ പേരകിടവിന്റെ പുതപ്പിനടിയിൽ ഉദ്ധരിച്ചു നിൽക്കുന്ന ലിംഗം മാലതിക്കു ഒരു സ്ഥിരം കാഴ്ചയായി തുടങ്ങി.
മനസിലെവിടെയോ പതിച്ചുപോയ കളങ്കംകൊണ്ടാകണം, മാലതി അറിയാതെത്തന്നെ അതിന്റെ ഉയരം അളന്നുതുടങ്ങിയിരുന്നു. വീണ്ടും വർഷങ്ങൾ കടന്നുപോയി. പതിവുപോലെ മാലതി അതിരാവിലെ എഴുനേറ്റു. അറിയാതെത്തന്നെ മാലതിയുടെ ദൃഷ്ടി തന്റെ അടുത്തുകിടക്കുന്ന പേരകിടവിന്റെ അടിവയറിലേക്കു പോയി.
സ്ഥിരം കാണുന്ന കൂടാരത്തിൽ, ഇന്നും നല്ല ബലത്തിൽത്തന്നെ തൂണ് നാട്ടി വെച്ചിട്ടുണ്ട്. പഴയതുപോലെയല്ല. ഇപ്പോൾ ആ കൂടാരത്തിനു അല്പം ചെരിവുണ്ട്. തൂണിന്റ നീളവും താടിയും കൂടിയതാകാം.
വാര്യർ – തമ്പുരാട്ടി…. തമ്പുരാട്ടി….
പെട്ടന്ന് വാര്യറുടെ വിളികേട്ടു മാലതി ചിന്തറിൽനിന്നും ഉണർന്നു.
മാലതി അതിൽനോകി ഒരു ദീർഘശ്വാസമെടുത്തു കാട്ടിലിൽനിന്നും എഴുനേറ്റു. മാലതി കതകു തുറന്നു, മുടി വാരി കെട്ടി ഉമ്മറത്തേക്കു നടന്നു.
മാലതി – ന്താടോ വാര്യറെ കിടന്നു കൂവാണേ?
വാര്യർ – അല്ല തമ്പുരാട്ടി. ഇന്നലെ ആണ്ടുതികഞ്ഞു, ഇന്ന് പുതുവർഷം തുടങ്ങുവല്ലേ, ഇന്ന് കുടുംബക്ഷേത്രത്തിൽ എന്തോ വഴിപാട് കഴിക്കണമെന്ന് അതിരാവിലെ ഓർമപ്പെടുത്താൻ പറഞ്ഞിരുന്നു.
വാര്യറുടെ ആ ഓർമപ്പെടുത്തൽ ഇടിവെട്ടിയതുപോലെയാണു മാലതിയുടെ മനസ്സിൽ കൊണ്ടത്.
അതെ, ഇത് 0957 ആം ആണ്ടാണ്. ഇനി മിഥുന മാസത്തിലെ അമ്മാവാസി ദിനം വരെ മാത്രേ തനിക്കു ഒരു തീരുമാനത്തിലെത്താൻ സമയാവുള്ളൂ. അതുകഴിഞ്ഞാൽ എന്താ സംഭവിക്യാന്നു യാതൊരു നിശ്ചയവും ഇല്യ. – മാലതി മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.