Posted by ശരണ്യ സമാധാനിപ്പിക്കാനായി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല… പകരം അവളവന്റെ മാറിൽ അമർന്ന് കിടന്നു… അവന്റെ കൈകൾ രണ്ടും എടുപ്പിച്ച്, അവൾക്ക് ചുറ്റുമായി കോർത്ത് വച്ചു… ചന്ദ്രന്റെ സഞ്ചാരപാതയെ രാതിമേഘങ്ങൾ മൂടി മറക്കും വരെ അവർ അതേ പോലെ കിടന്നു… ഇനി ഒരിക്കലും സംഭവിക്കാൻ സാധ്യത ഇല്ല എന്ന് പരസ്പരം വിളിച്ചോതും വണ്ണം ചേർന്ന്…
രാത്രിയുടെ ഏതോ യാമത്തിൽ…
റോഷന്റെ ഫോൺ റിംഗ് ചെയ്തു. ആ കിടപ്പിൽ നിന്നും എഴുന്നേൽക്കാതെ തന്നെ അവനത് കയ്യെത്തിച്ച് അറ്റന്റ് ചെയ്തു.
റോഷൻ : “ഹലോ…”
“ഹലോ… റോഷാ… ഹലോ…”, മറുതലക്കൽ, ശ്വാസം എടുക്കാൻ ബദ്ധപ്പെടും വിധമൊരു ശബ്ദം…
“ഹലോ…”, റോഷൻ വീണ്ടും പറഞ്ഞു…
“റോഷാ, എനിക്ക് വീട്ടീന്ന് ഇറങ്ങേണ്ടി വന്നു… എനിക്ക്… എനിക്കിനി… എന്താ ചെയ്യേണ്ടേന്ന് അറിയില്ല…”, ആ ശബ്ദത്തിൽ വളരെയധികം പരിഭ്രാന്തി നിറഞ്ഞു കേട്ടു.
റോഷൻ ഞെട്ടലോടെ, സ്‌ക്രീനിലേക്ക് നോക്കി… അവനതിൽ, വിളിക്കുന്നയാളുടെ പേര് ശ്രീലക്ഷ്മി’ എന്ന് തെളിഞ്ഞു കണ്ടു.
“എന്താ ശ്രീലക്ഷ്മി… എന്താ പറ്റിയേ…?”, നിവർന്നിരിക്കുന്നതിനൊപ്പം അവൻ ചോദിച്ചു.
അവന്റെ പറച്ചിലിൽ നിന്നും, ശ്രീലക്ഷ്മിയാണ് മറു തലക്കൽ എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ശരണ്യയും ഇരുവരും തമ്മിലുള്ള തുടർ സംഭാഷങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങി.
ശ്രീലക്ഷ്മി: “നീ ഇന്ന് വന്ന കാര്യം സെക്യൂരിറ്റി നിക്സനോട് പറഞ്ഞു…”
“മൈരൻ…!”, പൈസ വാങ്ങി, തന്നെ ഊമ്പിച്ച ആ സെക്യൂരിറ്റിയെ റോഷൻ ഉള്ളാൽ സ്മരിച്ചു… “പിന്നെ… അയാള് നിന്റെ കുഞ്ഞമ്മേടെ മോനാണല്ലോ, നിന്റെ കൂടെ നിക്കാൻ…”,അലവലാതി ഉടനടി തിരുത്തി.
“അറിഞ്ഞതും അവൻ എന്നെ കൊറേ തല്ലി… ദേഷ്യത്തിൽ എന്റെ നേരെ കൊല്ലാൻ വരെ വന്നു… I bet he is not normal, റോഷാ…”, പറയവെ അവൾ അറിയാതെ കരച്ചിലിന്റെ വക്കിലേക്ക് കുതിക്കുകയായിരുന്നു…
റോഷൻ : “എന്നിട്ട് അവനിപ്പോ എവിടെ…?”
ശ്രീലക്ഷ്മി: “ഒരു അവസരം കിട്ടിയപ്പോ, ഞാനവനെ മുറിയിൽ പൂട്ടിയിട്ട്, പുറത്തേക്ക് ഓടി…”
മിടുക്കി’, കേട്ടതും അലവലാതി പറഞ്ഞു.
“എനിക്ക് എന്താ ചെയ്യേണ്ടെന്ന് അറിയില്ല, റോഷാ…”, വീണ്ടും അവളത് പറയവെ, കരച്ചിലിന്റെ ശബ്ദം റോഷൻ ഫോണിലൂടെ കേട്ടു.