ഗോപിക : “എല്ലാം കുറച്ച് കൂടുതലാണെന്ന് മാത്രം”
ശ്യാം : “അതല്ലേ നല്ലത്?”
ഗോപൂ തുറിച്ച് ദേഷ്യപ്പെട്ട് നോക്കുകയാണ്!!
ശ്യാം : “അല്ല അതിന് നീ എന്തിനാ ചൂടാകുന്നേ?”
ഗോപിക : “എനിക്കവളെ ഇഷ്ടമല്ല”
ശ്യാം : “എനിക്കിഷ്ടമ”
ഗോപിക : “ഇഷ്ടമല്ല കുഷ്ടം”
ശ്യാം : “പോ പെണ്ണേ”
ഗോപിക : “കണ്ടേച്ചാലും മതി, ഒരു കുട്ടിച്ചാക്ക് വേണം”
ശ്യാം : “എന്തിന്”
ഗോപിക : “എന്തിന്, കുന്തം”
ശ്യാം : “ശ്ശെടാ നിനക്കെന്താ രംഭയോട് ഇത്ര ദേഷ്യം”
ഗോപിക : “അവളുടെ ഒരു പൊക്കിപ്പിടിച്ചുള്ള നടത്തവും… മട്ടും .. ഭാവവും, എനിക്കിഷ്ടമല്ല”
ശ്യാം : “പൊക്കിപ്പിടിച്ചോ?”
ഗോപിക : “ങാ തള്ളിപ്പിടിച്ച്”
ശ്യാം : “ങാ അത് പറ”
ഗോപിക : “ഉം”
ശ്യാം : “കുശുമ്പ്”
ഗോപിക : “ഞാനെന്തിന് കുശുമ്പെടുക്കണം?”
ശ്യാം : “നിന്നെക്കാൾ കൂടുതലുള്ളതിനാൽ ആയിരിക്കും”
ഗോപിക : “കൂടുതലും കുറവിനും ഒന്നുമല്ല, അത് കാണിച്ചോണ്ടുള്ള നടപ്പല്ലേ?”
ശ്യാം : “കാണിക്കുന്നൊന്നുമില്ല, പിന്നെ ഉള്ളത് ചെത്തിക്കളയാൻ പറ്റില്ലല്ലോ?”
ഗോപിക : “ആർക്കറിയാം അതൊക്കെ വച്ചുകെട്ടാണോ എന്ന്”
ശ്യാം : “എയ് അതൊന്നുമല്ല, കണ്ടാൽ അറിയാം, ഒർജിനലാ”
ഗോപിക : “പിന്നെ എല്ലാം ആർട്ടിഫിഷ്യലാ”
ശ്യാം : “പാട്ട് സീനിലൊക്കെ കാണുമ്പോൾ മനസിലാകും ഒർജിനൽ തന്നെയാ”
ഗോപിക : “പൊയ്ക്കോ”
ശ്യാം : “ചാടുമ്പോൾ ഒക്കെ…” അവൻ മുഴുമിപ്പിച്ചില്ല.
ഗോപിക : “എന്നാൽ അവളെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നോ – ദാ ഇത് ഒട്ടിക്കാൻ നോക്ക്” അവസാന പോസ്റ്റർ എടുത്ത് അവൾ കൊടുത്തു.
ശ്യാം : “ഒരു ചൊല്ലുണ്ട്”
ഗോപിക : “എന്തോന്ന് ചൊല്ല്?”
ശ്യാം : “നിന്നോട് പറയാനൊക്കില്ല”
ഗോപിക : “എന്നാൽ പറയേണ്ട”
(നാല് തല ചേർന്നാലും നാല് മുല ചേരില്ല എന്നതായിരുന്നു അവൻ പറയാൻ വന്ന ചൊല്ല്)
ശ്യാം : “നീ പിണങ്ങിയാ”
ഗോപിക : “ഞാനെന്തിന് പിണങ്ങണം, രംഭയുടെ കാര്യത്തിന്?”
ശ്യാം : “കൊതിക്കെറുവ്”
ഗോപിക : “എനിക്കില്ലാത്തതാണങ്കിലല്ലേ കൊതിക്കെറുവ് കാണിക്കേണ്ടതുള്ളൂ”