Posted by അവൻ അതിലേയ്ക്ക് സൂക്ഷിച്ച് ഒന്ന് നോക്കി. എന്നിട്ട് അർത്ഥഗർഭ്ഭമായി ഒരു ചെറിയ ചിരിചിരിച്ചു.
പുസ്തകത്തിന്റെ ഭാരംകൊണ്ട് പോസ്റ്റർ പറക്കില്ല എന്ന് മനസിലായതിനാൽ അവൾ പതിയെ കൃത്രിമ പരിഭവത്തോടെ കഴുത്ത് ശരിയാക്കിയ ശേഷം ഒന്നു കൂടി കഴുത്തിലേയ്ക്ക് ചെരിഞ്ഞ് നോക്കി – സ്ട്രാപ്പ് കാണുന്നുണ്ടോ എന്നറിയാൻ. അതുകഴിഞ്ഞ് “നീ അങ്ങിനിപ്പോൾ കാണേണ്ട” എന്ന ഭാവത്തിൽ അവനേയും ഒന്ന് നോക്കി.
ശ്യാം : “കുറച്ചുകൂടി ലൂസ് ടീഷർട്ടായിരുന്നെങ്കിൽ കുറച്ചുകൂടി നന്നായിരുന്നു”
അവൾ അത് കേൾക്കാത്ത ഭാവത്തിൽ – “ബാക്കി ഒട്ടിക്കുന്നില്ലേ” എന്ന് ചോദിച്ചു.
ശ്യാം : “ഇനി നീ ഒട്ടിക്ക്”
ഗോപിക : “അയ്യോ എനിക്ക് മേശയിൽ കയറാൻ പേടിയാ”
ശ്യാം : “പിന്നെ പേടി, വെറുതെ കൊഞ്ചല്ലേ. ദാ ഈ കസേരയിൽ ചവിട്ടി മേശയിൽ കയറ്. ഞാൻ പിടിച്ചോളാം”
ഗോപിക : “ശ്ശൊ ശ്യാമേട്ടാ എനിക്ക് വയ്യാ”
ശ്യാം : “എന്നാൽ എനിക്കും വയ്യ”
അവൾ പിണങ്ങി.
ശ്യാം : “ങാ എന്നാൽ ഒട്ടിക്കാം, എടുത്തു താ” അവൻ ഫാൻ ഓഫ് ചെയ്തു.
അവൾ ഒരെണ്ണം എടുത്ത് തന്നപ്പോൾ അവൻ കക്ഷത്തിലേയ്ക്ക് നോക്കി. രോമം വടിക്കുന്ന പരിപാടി ഒന്നുമില്ലാ എന്ന് തോന്നുന്നു. നല്ല കാട്. മുറിയിലെ കാറ്റ് അടങ്ങിയപ്പോൾ അവളുടെ കക്ഷത്തിൽ നിന്നും വരുന്ന ഹൃദ്യമായ ഗന്ധം അവനെ മത്തു പിടിപ്പിച്ചു. “ദൈവമേ കൺട്രോൾ പോകുമോ?!!” അവൻ മനസിൽ പറഞ്ഞു. ഈ ആറ്റൻ ചരക്കിന് ഒന്ന് രുചിക്കാൻ കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ. ശ്യാമിന് ആ ഗന്ധം എവിടെ നിന്നോ ധൈര്യം നൽകി.
ശ്യാം : “നീ ഏതാ സോപ്പ് തേയ്ക്കുന്നത്?”
പെട്ടെന്നുള്ള ശ്യാമിന്റെ ആ ചോദ്യം അവളിൽ അമ്പരപ്പുളവാക്കി.
വശ്യമായ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവൾ ചോദിച്ചു
ഗോപിക : “എന്താ ചോദിക്കാൻ?”
ശ്യാം : “വെറുതെ”
ഗോപിക : “ജോൺസൺ & ജോൺസൺ ബേബി സോപ്പ്”
ശ്യാമിന്റെ മുഖത്ത് അമ്പരപ്പ്! അവൻ “കള്ളം” എന്ന മട്ടിൽ അവളെ നോക്കി.
ഗോപിക : “സത്യം”
അതെ സത്യമാണെന്ന് തോന്നുന്നു. ഇന്നലെ ഒളിഞ്ഞു നോക്കിയ അവസരത്തിലും ആ പരിസരത്ത് ഉണ്ടായിരുന്ന ഗന്ധം ബേബി സോപ്പിന്റേതായിരുന്നു.!! ഇവെളെന്താ കുഞ്ഞൂഞ്ഞ് കളിക്കുകയാ?