Posted by ഞാൻ ഒരു സാധാരണ ഇടത്തരം ചെറിയ കുടുംബത്തിൽ ജനിച്ച രണ്ടാമത്തെ കുട്ടിയാണ് ഞാൻ. ഇനി എനിക്ക് ബന്ധു എന്ന് പറയാൻ ഉള്ളത് ഏക സഹോദരൻ “അഭിനവ് “മാത്രം. അഭിയേട്ടൻ എന്ന് ഞാൻ വിളിക്കും.
അഭിയേട്ടൻ ഒരു ലീഡിങ് മെഡിസിൻ കമ്പനിയുടെ റെപ്രെസെന്റാറ്റീവ് ആണ്.
അച്ഛൻ സ്റ്റേറ്റ് ബാങ്ക് ഉദ്യോഗസ്ഥനായിരുന്നു.. പെട്ടന്നായിരുന്നു അച്ഛൻ ഞങ്ങളെ വിട്ടുപോയത്. ജോലി സ്ഥലത്ത് വച്ച് ഒരു അറ്റാക്ക്.
അമ്മ ഒരു പ്രൈവറ്റ് സ്ഥാപനത്തിൽ അസിസ്റ്റന്റ് മാനേജർ ആയിരുന്നു.
വലിയ സാമ്പത്തിക സ്ഥിതിയൊന്നുമില്ലെങ്കിലും, തരക്കേടില്ലാത്ത സ്ഥിതിയൊക്ക ഉണ്ട് താനും…
സുരേഷേട്ടൻ ഇനി തിരികെ വരില്ലെന്ന് നല്ല ഉറപ്പായതോടെ ഞങ്ങൾ അത് വരെ കുവൈറ്റിൽ താമസിച്ചിരുന്ന കമ്പനി ഫ്ലാറ്റ് ഒഴിഞ്ഞു കൊടുത്തിട്ടാണ് ഞാൻ നാട്ടിലേക്ക് വന്നത്.
❤️4
മനസ്സിന്റെ താളം തെറ്റുമെന്നായപ്പോൾ ഞാൻ ജോലി ചെയ്യുന്ന കമ്പനിയിലേ മാനേജരെ സ്വാദീനിച്ച് ഒരു മാസത്തെ ലീവ് സംഘടിപ്പിച്ച് ഞാൻ നാട്ടിലേക്ക് പോന്നു.
ഫ്ലൈറ്റിൽ കയറിയ ശേഷം ലഘു ഭക്ഷണവും കഴിച്ച് ഒരു ചെറിയ ഉറക്കം… എങ്കിലും ഇടയ്ക്കിടെ വരുന്ന എയർ പോക്കറ്റുകളിൽ വീഴുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന ഭയാനകമായ ചലനങ്ങൾ മാത്രമാണ് എന്റെ ഉറക്കം കെടുത്തിയത്.
മണിക്കൂറുകൾക്ക് ശേഷം പൈലറ്റിന്റെ എനൗൺസ്‌മെന്റ് കേട്ടപ്പോഴാണ് ഞാൻ ഉണർന്നത്.
ഇമിഗ്രേഷൻ കഴിഞ്ഞ് പുറത്തിറങ്ങുബോൾ നാട്ടിലെ ഒൻപതര മണി.
കൊച്ചിയിലെ എയർപോർട്ടിൽ എന്നെ പിക്ക് ചെയ്യാൻ എന്റെ അഭിയേട്ടനും, ബിജുവേട്ടനും വന്നിരുന്നു എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ഓടി വന്ന് ഒത്തിരി സ്നേഹത്തോടെ എന്റെ കൈ പിടിച്ചു…
പക്ഷെ എന്റെ സന്തോഷവും സങ്കടവും, മനസ്സിന്റെ ഭാരവും, വിങ്ങലും ഒക്കെ ഒന്നിച്ച് അണ പൊട്ടിയപ്പോൾ ഞാൻ എന്റെ ഏട്ടന്മാരെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു… ബിജുവേട്ടൻ എന്നെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു ഞാൻ പോലുമറിയാതെ ഏറെ നേരം ഞങ്ങൾ അങ്ങനെ തന്നെ കെട്ടി പിടിച്ചിരുന്നു.
അതിയായ ഉൽക്കണ്ഠയോടെയാണ് അമ്മയുടെ അവസ്ഥയെ കുറിച്ച് ഞാൻ ചോദിച്ചറിഞ്ഞത്. ഇപ്പോൾ അൽപ്പം വ്യത്യാസം ഉണ്ടെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ മാത്രമാണ് എനിക്കൊരിത്തിരി ആശ്വാസമായത്.
വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്ന വഴിനീളെ ഞാനും ഏട്ടനും വാ തോരാതെ സംസാരിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു.
വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം എല്ലാ ദുഃഖങ്ങളും, പ്രയാസങ്ങളും മനസ്സിന്റെ ഭാരങ്ങളും ഇറക്കി വച്ച് എല്ലാം മറന്ന് ഞാൻ ബിജുവേട്ടന്റെ മടിയിൽ തല ചായ്ച്ചുറങ്ങി.