അലയുന്നു ഞാൻ 2 [Saran]

 

“അമ്മേ….. എനിക്ക് പറയേണ്ടത് ഒന്ന് കേൾക്ക്..””

ഞാൻ അമ്മയോട് പറഞ്ഞു. പക്ഷേ അമ്മയുടെ ഉള്ളിൽ ഇപ്പോഴും എന്നോടുള്ള ദേഷ്യം പോയിട്ടില്ല. എന്നെനിക്കറിയാം…

 

“നീ ഇനി ഒന്നും പറയണ്ട നീ കാണിച്ചതൊക്കെ ഞാൻ അവിടെ വച്ച് കണ്ടു ഇനി നീ പറഞ്ഞു ബുദ്ധിമുട്ടണ്ട… കെട്ടിയ പെണ്ണിനേയും വിളിച്ചുകൊണ്ടു ഇപ്പൊ ഇവിടന്ന് ഇറങ്ങണും. എനിക്ക് ഇനി നിന്നെ കാണണ്ട….,”””

അമ്മ ഇത്രയും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് കതക് വലിച്ചെടച്ചു. എന്തോ എന്റെ മുഖത്ത് അമ്മ അടിച്ചത് പോലെയായിരുന്നു എനിക്ക്

തോന്നിയത്. ഞാൻ തിരിഞ്ഞ് അവനെ നോക്കി അവനും ഒന്നും പറയാൻ ഇല്ലായിരുന്നു

ഇനി എവിടെ പോകുമെന്ന് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു. ഞാൻ മാത്രം ആയിരുന്നെങ്കിൽ എനിക്ക് പ്രേശ്നമില്ല. പക്ഷെ എന്റെ കൂടെ ഒരു പെൺകുട്ടിയും ഉണ്ട്. ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യും….

 

“ഡാ ഞാൻ ഒന്നും കൂടെ ആന്റിയോടെ പറഞ്ഞു നോക്കാം “”

അവൻ പറഞ്ഞു….

 

“വേണ്ട ഡാ ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യയം ഇല്ല. അമ്മക്ക് അത്ര ദേഷ്യം ഉണ്ട് എന്നോട്…””

ഞാൻ പറഞ്ഞു. എന്റെ ഭാഗത്തും തെറ്റുണ്ട് ഞാൻ ആ മുറിയിൽ പോയത്. എനിക്ക് എന്നോട് തന്നെ ദേഷ്യം തോന്നി. ആ സ്ത്രീ പറഞ്ഞതിൽ കാര്യയം ഉണ്ട് എന്ന് എനിക്ക് ഇപ്പോൾ തോന്നുന്നു. ഞാൻ വണ്ടിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു. അവൾ അവിടെ തന്നെ നിൽക്കുന്നുണ്ട്..

 

“ഇപ്പോൾ നിനക്ക് സമാധാനം അയ്യോടി. ഒരു തെറ്റും ചെയ്യാത്തെ എന്റെ ജീവിതം നശിപ്പിച്ചപ്പോൾ.””

ഞാൻ കൈ നീട്ടി അവളെ അടിക്കാൻ പോയ്യി. അപ്പോഴേക്കും അനന്തു വന്നു എന്നെ പിടിച്ചു മാറ്റി. അവൻ എന്നെ പിടിച്ചില്ലായിരുന്നങ്കിൽ ഇന്ന് അവളുടെ കരണം പുകയും ആയിരുന്നു എന്റെ അടി കൊണ്ട്…

 

“ഡാ നീ ഒന്ന് വെറുത ഇരി.അവളെ തല്ലിയാൽ നിന്റെ എല്ലാ പ്രേശ്നവും തീരോ….””

അവൻ എന്നെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ പറഞ്ഞു.

 

“എടാ.. ഞാൻ എങ്ങനെ വെറുത മിണ്ടാതെ ഇരിക്കും. കണ്ടില്ലേ നാട്ടുകാരുടെ മുന്നിലും വീട്ടുകാരുടെ മുന്നിലും ഞാൻ തെറ്റുകാരൻ. നാട്ടിലുള്ളവർ എന്ത് പറഞ്ഞാലും എനിക്ക് കുഴപ്പമില്ല. പക്ഷെ എന്റെ അമ്മ തന്നെ ഇവളെ വാക്ക് കേട്ട് എന്നെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞതിൽ ആണ് എനിക്ക് വിഷമം. എല്ലാം ഇവൾ കരണം അല്ലെ ഇവൾക്ക് എന്തിനാ ഞാൻ ചെയ്യാത്തെ കാര്യം ചെയ്തു എന്ന് പറഞ്ഞത്….”