അശ്വതി അയാളെയും മുറുകെ പുണർന്നു കിതച്ചുകൊണ്ട് വിങ്ങി.. അൽപനേരം ആ ആലിംഗണത്തിൽ തന്നെ നിന്നുകൊണ്ട് അയാൾ അവളെ സമാധാനിപ്പിച്ചു.. അശ്വതിയെ തന്റെ കരവലയത്തിൽ ചേർത്തുപിടിച്ച് അയാൾ കോച്ചിനുള്ളിലേക്ക് കയറി.. അവരുടെ കേബിനുള്ളിൽ കയറി അയാൾ കർട്ടൻ മെല്ലെ വലിച്ചിട്ടു..
“എന്നാടീ കൊച്ചേ പേടിച്ചു പോയോ.. നിന്റെ ധൈര്യം ഞാൻ ഒന്ന് നോക്കിയതല്ലേ ” സീറ്റിൽ ഇരുന്നു കൊണ്ട് അവളുടെ താടി മെല്ലെ കൈകൊണ്ടുയർത്തി അയാൾ ചോദിച്ചു..
“ഉമ്മ്.. ന്റെ ജീവനങ്ങു പോയേനെ… ” ഉത്തരം അവൾ മൂളി..
“ഹഹഹഹ.. അപ്പൊ നീ നേരെ മൂത്രമൊഴിച്ചില്ലേ.. പാതി ഒഴിച്ചേച്ചും എണീറ്റോടിയോ?? ങ്ങേ… ഹാ ഹാ ഹാ…”
സെബാസ്റ്റ്യന്റെ പരിഹാസം കേട്ട് അവൾക്ക് അല്പം ദേഷ്യം വന്നെങ്കിലും ലജ്ജിച്ചു മുഖം തിരിച്ചു.. “ഓഹ്ഹ്.. അയ്യേ.. ഈ അങ്കിളിന്റെ ഒരു കാര്യം.. ശോ.. ഇങ്ങനെ ഒക്കെ കളിയാക്കിയാൽ ഞാൻ ദേ പോയി അപ്പുറത്തെങ്ങാനും കിടക്കും..” കള്ളപുഞ്ചിരിയോടെ അവൾ പരിഭവം അഭിനയിച്ചു..
“ആഹ് എന്നാൽ അതൊന്നു കാണണമല്ലോ” പള്ളിലിച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ തന്റെ ബലിഷ്ടമായ കരതലം അശ്വതിയുടെ തുടകളിൽ അമർത്തി..
“ഉഫ്ഫ്ഫ് ശോ ഇക്കിളിയാകുന്നു.. ഒന്ന് വിടെന്റെ കിളവാ…” അവൾക്കു ഇക്കിളി കൊണ്ട് കുതറി…
അവളുടെ കൂതറലും വിറളിയും സെബാസ്റ്റ്യൻ നന്നേ രസിച്ചു.. വീണ്ടും അയാളുടെ കരിനാഗം മുണ്ടിനുള്ളിൽ നിന്നുയാരാൻ തുടങ്ങി..
കാര്യം മനസിലാക്കിയ അശ്വതി സീറ്റിൽ നിന്നും വശ്യമായ ഒരു കള്ളപ്പുഞ്ചിരിയോടെ എഴുന്നേറ്റു “ഹോ.. ഈ കിളവന് എന്ത് കഴപ്പാ ന്റെ