ഡോറിൽ പിടിച്ച് കൊണ്ട് ജോബിൻ ചമ്മി നാശായ മുഖത്തോടെ ജാള്യതയോടെ റീനയെ നോക്കി…
“വൈയ്യുന്നേരം നീ ഫ്രീയാണോ..?
ഒരു രോഗിയെ കാണാൻ പോക്കിങ്ങനെ കൊറേ ദെവസായി നീട്ടിനീട്ടി വെക്കുന്നു…!”
ഭാവഭേതം ഒന്നുമില്ലാതെ സാധാരണ മട്ടിൽ ചിരിയോടെ റീന ഇത് ചോദിച്ചപ്പോൾ ജോബിൻ ആശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞു…
“ഒരെയർപോർട്ടൊണ്ട് അതു സാരവില്ല!
ആളെ വിട്ടോളാം ആന്റി റെഡിയായിട്ടു വിളിച്ചേര് ഞാൻ വന്നേക്കാം!”
ജോബിൻ തിടുക്കപ്പെട്ട് ക്യാബിന് വെളിയിൽ ഇറങ്ങി…
ഊറി വന്ന ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ റീന ആ ഡയറിയ്ക്ക് അടിയിൽ നിന്നും ആ പണം എടുത്ത് മേശവലിപ്പിലേയ്ക്ക് ഇട്ടു!
ഒന്ന് മുഖം കഴുകാൻ ചെന്ന് വാഷ്ബെയിസന് മുന്നിൽ നിന്ന് കണ്ണാടിയിലേയ്ക്ക് നോക്കിയ റീന ആ മറന്ന് തുടങ്ങിയ പത്ത് ഇരുപത് വർഷങ്ങൾ മുൻപത്തെ ആ പഴയ അതേ റീനയെ പ്രതിരൂപത്തിൽ കണ്ടു!!
നന്നായി മുഖം ഒന്ന് കഴുകി അമർത്തി തുടച്ച് ഡോ.റീന വീണ്ടും തന്റെ സീറ്റിൽ ചെന്ന് ഇരുന്നു…
ഉള്ളിൽ എവിടെ ഒക്കെയോ എന്തൊക്കയോ എതോ ഒരു ചലനങ്ങൾ ഒക്കെ പോലെ…
വൈകുന്നേരം ആറര ആയപ്പോൾ ജോബിൻ റീനയുടെ വീട്ടിൽ ഹാജരായി!
തന്റെ ബൈക്ക് വച്ച് അപ്പച്ചനേയും അമ്മച്ചിയേയും കയറി കണ്ടിട്ട് റീനയും ആയി ആ ഗോൾഡൻ കളർ സിയാസിൽ യാത്ര പുറപ്പെട്ടു!
ഇരുപത് കിലോമീറ്റർ ദൂരെയുള്ള ബന്ധുവീട്ടിലേയ്ക്ക് ഉള്ള യാത്രയിൽ തന്നോടൊപ്പം മുൻസീറ്റിൽ ഇരുന്ന് ചിരിച്ച് സംസാരിച്ച് യാത്ര ചെയ്യുന്ന റീനാന്റിയുടെ സീറ്റ് ബെൽറ്റാൽ ഞെരുങ്ങി കിടന്ന മത്തങ്ങ മുലകളും തൊട്ടടുത്ത് സീറ്റിൽ പരന്ന് കിടക്കുന്ന ലെഗിൻസാൽ പൊതിഞ്ഞ വണ്ണിച്ച തുടകളും സീറ്റിൽ ഇരുവശത്തേയ്ക്കും ആയി പടർന്ന് കിടന്ന കുണ്ടികളും കണ്ട് പതിവ് പോലെ ജോബിന്റെ കുണ്ണ ഷഡ്ഡിക്കുള്ളിൽ കിടന്ന് വീർപ്പ് മുട്ടി!
ജോബിന്റെ പാന്റിന് മുന്നിലെ ആ മുഴപ്പിലേയ്ക്ക് പാളി നോക്കാതെ ഇരിക്കാൻ തനിക്കും കഴിയുന്നില്ലല്ലോ എന്നത് റീനയും അതിശയത്തോടെ മനസ്സിലാക്കി!