ഭാഗ്യത്തിനാണ് വാഴയ്ക്കകത്ത് ആയത് തോട്ടത്തിൽ ആയിരുന്നേൽ ഇവളുടെ അലർച്ച കേട്ട് അമ്മിണിയും ശാന്തയും ഒക്കെ ഓടി വന്നേനെ!
ഞാൻ സാറാമ്മയെ എന്റെ മീതേയ്ക്ക് അമർത്തി കിടത്തി ഞെരിച്ച് പിടിച്ച് കിടന്ന് പറഞ്ഞു…
“ഇത്രേയൊള്ളെടീ വേദന! ഇനി പതിയെ സുഖാവും!”
അൽപ്പം കഴിഞ്ഞ് പതിയെ അരക്കെട്ട് ചലിപ്പിച്ച് തുടങ്ങിയ സാറാമ്മ ഉടൻ തന്നെ നിവർന്ന് ഇരുന്ന് അസാമാന്യ വേഗത്തിൽ അപാരമായ പൊതിക്കൽ നടത്തി!
മാസമുറ കഴിഞ്ഞതേയുള്ളു ഒഴിച്ചോ എന്ന് പറഞ്ഞതും ഞാൻ ആ കന്നിപ്പൂറ്റിലേക്ക് പാൽ ചുരത്തി!
ഊരാതെ തന്നെ വീണ്ടും ഇട്ട് അനക്കി പൊക്കി എടുത്ത് ഒന്ന് കൂടി തകർത്ത് പൊതിച്ചിട്ടാണ് സാറാമ്മ അന്ന് അടങ്ങിയത്!
വാഴയ്ക്ക് അകത്ത് നിന്നും കവച്ച് കവച്ച് നടക്കുന്ന സാറാമ്മയും ഒപ്പം ഞാനും ഇറങ്ങി ചെന്നത് നേരേ അമ്മിണിയുടെ മുന്നിലേയ്ക്കും!
“ഇതന്നാ അവടെയാ കാടുവൊക്കെ തെളിപ്പിച്ചിട്ടു വീട്ടി കട്ടിലേ പോരാരുന്നോ… പോയി നല്ല ചൂടുവെള്ളത്തി കുളിയെടീ….”
അമ്മിണി എന്നൊട് പറഞ്ഞിട്ട് സാറാമ്മയെ ഉപദേശിച്ചു!
സാറാമ്മ നടന്ന് നീങ്ങിയപ്പോൾ അമ്മിണി പറഞ്ഞു…
“ഇന്നിനി അനക്കിയില്ലേ കാലത്തു ഭയങ്കര വേദനയാവും! രാത്രിയവളെ അങ്ങോട്ടുവിടണോ അതോ അച്ചായനിങ്ങോട്ടു വരുവോ…?”
“ഞാനങ്ങോട്ടുവരാം! നിന്റെ മൂത്തവന്റെ പെരക്കു സ്ഥാനങ്കണ്ടോ?
ഈയാഴ്ചതന്നെ പണി നമ്മക്കങ്ങു തൊടങ്ങിയേക്കാം!
അമ്മിണീം ഹാപ്പി അതറിഞ്ഞ ചാണ്ടീം ഹാപ്പി! ഞാനും ഹാപ്പി!