“ഇവിടുത്തെ ആളെ കണ്ടോ വാസന്ത്യെ” അമ്മായി ആ ആനച്ചന്തികള് ഇളക്കി ഉള്ളിലേക്ക് നടക്കുന്നതിനിടെ ചോദിച്ചു.
“കണ്ടു..കരിക്ക് ഇടീക്കുവാ”
“ങാ..ചാരായത്തിന്റെ കൂടെ കേറ്റാനാ..ആ മൂപ്പര് കൊച്ചുരാമന് തന്നാ വാറ്റി കൊണ്ട് കൊടുക്കുന്നത്..” അമ്മായി പറഞ്ഞത് കേട്ട് അമ്മ ചിരിച്ചു.
അമ്മാവന്റെ കുടി പണ്ടേ പ്രശസ്തമാണ്. എപ്പോള് ഓര്ത്താലും എനിക്ക് ചിരിവരുന്ന ഒരു സംഭവം അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ടുണ്ട്. അന്നൊരിക്കല് പെങ്ങളെ കാണാന് വീട്ടിലേക്ക് വന്ന വഴിക്ക് ഏതോ ഷാപ്പില് കേറി അമ്മാവന് ശരിക്കൊന്നു മിനുങ്ങി. മുണ്ടും തോര്ത്തും അടിയിലൊരു കോണാനും ആണ് അമ്മാവന്റെ സ്ഥിരം യാത്രാ വേഷം. ഉടുപ്പിടുന്ന പരിപാടിയില്ല. വലിയ ആള്ക്കരെയോ സര്ക്കാര് ആപ്പീസുകളില് പോകുന്ന സമയത്തോ മറ്റോ മാത്രമേ അമ്മാവന് മേല്വസ്ത്രം ധരിക്കൂ. ഷാപ്പില് നിന്നും ബോധമില്ലാതെ ഇറങ്ങിയ അമ്മാവന് അടിച്ചു പാമ്പായി എവിടെയോ വീണു. മുണ്ട് അരബന്ധം വിട്ടു പോയതറിയാതെ വീണ്ടും കുറെ ദൂരം ചെന്നപ്പോഴായിരുന്നു വീഴ്ച സംഭവിച്ചത്. അമ്മാവന്റെ അരയിലുണ്ടായിരുന്ന ഏക വസ്ത്ര ശകലമായ കോണാന് ഏതോ പട്ടി കടിച്ചു കൊണ്ട് പോകുകയും ചെയ്തു. ദൈവാധീനത്തിന് പട്ടിക്ക് അതിനുള്ളില് ഉണ്ടായിരുന്ന സാധനം കടിച്ചു പറിക്കാന് തോന്നാഞ്ഞത് അമ്മാവന്റെ ഭാഗ്യം. അമ്മാവനെ കണ്ടു പരിചയമുള്ള നാട്ടുകാരാണ് കോരിയെടുത്ത് ഉന്തുവണ്ടിയിലിട്ടു വീട്ടില് കൊണ്ടുവന്നത്. ആ ബഹളം കേട്ടു ഞാന് അമ്മയുടെ കൂടെ പുറത്തേക്ക് ചെന്നപ്പോള് ഉന്തുവണ്ടിയില് നൂല്ബന്ധം ഇല്ലാതെ കിടക്കുന്ന അമ്മാവന്. അന്നാണ് ഒരു മുതിര്ന്ന പുരുഷന്റെ യന്ത്രം ഞാന് ആദ്യമായി കാണുന്നത്. കായെല്ലാം വിരിഞ്ഞു ബാക്കിയായ വാഴക്കൂമ്പ് പോലെ തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന വെളുത്തു മുഴുത്ത അണ്ടി (അന്ന് ഈ പേരിലാണ് ആ അവയവം അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്). അതിന്റെ ചുവട്ടില് കോഴിമുട്ടയുടെ വലിപ്പത്തില് സഞ്ചിക്കുള്ളില് തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന ഇരട്ടപെറ്റ ഉണ്ടകള്! ആ കാഴ്ചയില് മതിമറന്നു
നാണിച്ച് വീടിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് ഓടിക്കളഞ്ഞു ഞാന്.
“പെണ്ണങ്ങ് മുഴുത്തല്ലോടി..ഇവളെ ആരെടെയെങ്കിലും കൂടെ പറഞ്ഞു വിടണ്ടേ..”
അടുക്കളയില് എത്തി മുണ്ട് മേലോട്ട് കേറ്റികുത്തി വെളുത്ത് തടിച്ച കാലുകള് കാണിച്ച് അമ്മായി രണ്ടു ചെറിയ മണ്പാത്രങ്ങളില് മോര് പകരുന്നതിനിടെ ചോദിച്ചു.
“വേണം..അക്കാര്യം ഒടപ്രന്നോനോട് ഒന്ന് പറയാനാ വന്നെ”
“നിങ്ങള് രാവിലെ കഴിച്ചിട്ടാണോ വന്നത്..ഇല്ലേല് ഇഡ്ഡലീം സാമ്പാറും ഒണ്ട്..”
അമ്മായി മോര് നിറച്ച പാത്രങ്ങള് ഞങ്ങള്ക്ക് നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ഞങ്ങള് പഴങ്കഞ്ഞി കുടിച്ചതാ രാധേ..”