“സാരമില്ല.. “അവൾ ഒറ്റവാക്കിൽ മറുപടി പറഞ്ഞു.. അമ്മച്ചിയെ ഫോൺ വിളിച്ചപ്പോൾ പെട്ടെന്ന് ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞു . ഭക്ഷണം പുറത്ത് നിന്ന് കഴിക്കേണ്ട എന്നും നിർദേശിച്ചു.
റയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ നിന്ന് ഓട്ടോറിക്ഷയിലായിരുന്നു വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിയത്.
സമയം 9 കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഓട്ടോറിക്ഷയിൽ മൂന്ന് പേർക്ക് ഇരിക്കേണ്ട സ്ഥലം ഉണ്ടായിട്ടും അന്നമ്മ എന്നെ പറ്റിയാണ് ഇരുന്നത്. എന്റെ വലതു കൈക്കുള്ളിലൂടെ അവൾ കൈ കോർത്ത് പിടിച്ചിരുന്നു. അവളുടെ ശരീരത്തിൽ ഇപ്പോഴും നല്ല ചൂടുണ്ട്. അത് പോലെ തന്നെ വിയർപ്പും.എന്റെ ‘കൊച്ചു ലിജോ’ അപ്പോഴും ഫുൾ റേഞ്ചിൽ എന്തോ കൊതിച്ചു നിൽക്കുകയാണ്.
“നല്ല വിശപ്പുണ്ട്, ഒരു ചായ കുടിച്ചു പോയാൽ മതി ആയിരുന്നു..” മൗനത്തെ കീറി കുറിക്കാനെന്നോണം ഞാൻ പറഞ്ഞു.
” അതൊന്നും വേണ്ട അച്ചാച്ചീ.. അമ്മച്ചി വിളമ്പി വെച്ചിട്ടുണ്ടാവും എത്തിയ ഉടനെ കഴിക്കലോ..” അവൾക്ക് എങ്ങനേലും വീട് എത്തിയാൽ മതി എന്നായി. സാധാരണ ഇത്തരത്തിലുള്ള യാത്രാവസാനമൊക്കെ എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ സ്പെഷൽ ഞങ്ങൾ വാങ്ങിച്ചു കഴിക്കുന്നതാണ് അന്നമ്മക്ക് അത് വലിയ സന്തോഷമാവാറുണ്ട്.