Posted by ദുര്‍വ്വാസാവ്‌
Durvassavu Kambikatha Part one bY-Durvvassavu@kambimaman.net
ഞാന്‍ ദുര്‍വ്വാസാവ്‌. ത്രികാലജ്ഞാനി. ക്ഷിപ്രകോപി. ഇങ്ങനെ പലതും എന്നെ കുറിച്ച് നിങ്ങള്‍ കേട്ടിരിക്കും. ലോകത്ത് നടന്ന
പലതും എനിക്കറിയാം. അത് നാരദ്ജി ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ഈ വഴി വരുന്നത് കൊണ്ട് മാത്രമാണ്. അല്ലാതെ അതീന്ദ്രിയജ്ഞാനം
തുടങ്ങിയ സംഭവം ഒന്നുമല്ല. ഒരു ദിവസം നാരദന്‍ കേരളത്തില്‍ പോയി മടങ്ങുമ്പോള്‍ ഈ വഴി വന്നു. അദ്ദേഹം എന്നോട് പറഞ്ഞു
“ദുര്‍വ്വേ മലയാളികളെ കൊണ്ട് തോറ്റുപോയീട്ടാ അവിടെ കമ്പിക്കുട്ടന്‍ എന്നൊരു സൈറ്റ് ഉണ്ടാക്കി വച്ചിരിക്കുന്നു. കിടിലന്‍ നാമധാരികള്‍
ആണ് പലരും. കമ്പിമാസ്റ്റര്‍, ഡോക്ടര്‍ ശശി, പെന്‍സില്‍ അണ്ടി എന്നൊക്കെയാണ് പേരുകള്‍. വായിച്ചാല്‍ സിനിമയാക്കാന്‍ തോന്നുന്ന
തരം കഥകളും ധാരാളം. പിന്നെ ചിരപുരാതന കൈത്തൊഴിലില്‍ ഏര്‍പ്പെടണം എന്ന് തോന്നിയാല്‍ നേരെ കയറി ഏതെങ്കിലും ഒരു കഥ
വായിച്ചാല്‍ മതി.”
ദുര കയറിയ ദുര്‍വ്വാസാവായ ഞാന്‍ ഇതില്‍ കയറി. കുറച്ചെണ്ണം വായിച്ചു. എന്റെ അനുഭവവും, കേട്ടറിവും വച്ചു കണ്ടമാനം
കഥകള്‍ എഴുതാന്‍ പറ്റിയ ഒരു പ്ലാറ്റ്ഫോം കണ്ട ഞാന്‍ പനയില്‍ കയറി നാല് പട്ട വെട്ടിയിട്ടു. എഴുത്താണി കൂര്‍പ്പിച്ച്
എഴുതാനിരിക്കുന്നു. ഓലയിലാക്കുന്നത് ആദ്യം സ്വന്തം കഥ തന്നെയാവട്ടെ. !
ഒരിക്കല്‍ ഞാന്‍ തപസ്സു ചെയ്യുകയായിരുന്നു. വേറൊന്നിനുമല്ല, ഒരു രസം . ചുമ്മാ ഒരു ദിവസം കുളി കഴിഞ്ഞശേഷം
ശരീരമാസകലം കുറെ ഭസ്മം വാരിപ്പൊത്തി ഒരു മരത്തിന്റെ ചുവട്ടില്‍ പാറപ്പുറത്ത് ചമ്രം പടിഞ്ഞിരുന്നു. ഉറക്കം തൂങ്ങി കാലു
ഊരിപ്പോവാതിരിക്കാന്‍ പത്മാസനത്തില്‍ ഇരുന്നു. ചുമ്മാ ഇരിക്കുന്നതിന്റെ സുഖം അറിഞ്ഞവര്‍ ആണ് മുനിമാര്‍. ശ്വാസം മാത്രം. നോ
ഭക്ഷണം. അതിനാല്‍ സംഗതി തമിഴ് സിനിമ പോലെയായി. എന്ന് വച്ചാല്‍ തൂറല്‍ നിന്ത് പോച്ച്. ലോകം കണ്ട ഏറ്റവും വലിയ
സംശയ രോഗിയായ ഇന്ദ്രന് സംശയമായി. ഞാന്‍ അങ്ങേരുടെ സിംഹാസനം മോഹിച്ചുള്ള തപസ്സില്‍ ആണ് എന്നൊക്കെ. വേനല്‍ മൂത്ത്
കാട് ഉണങ്ങിത്തുടങ്ങി. ചുറ്റുവട്ടത്ത് എവിടെയോ ആരോ വലിച്ചെറിഞ്ഞ ഒരു കഞ്ചാവ് ബീഡിയില്‍ നിന്ന് തീ പിടിച്ചു കുറെ കാട്
കത്തി. നാരദന്‍ പോയി ഇന്ദ്രനോട് പറഞ്ഞു ദുര്‍വ്വാസാവിന്റെ തപസ്സിന്റെ ചൂട് മൂലം കാട് പോലും കത്താന്‍ തുടങ്ങി. ഇന്ദ്രന്
ഇരിയ്ക്കപ്പൊറുതി ഇല്ലാതായി. അദ്ദേഹം മേനകയെ വിളിച്ചു. “ഡീ നീ പോയി ആ ദുവ്വാസാവിന്റെ തപസ്സു കുളമാക്ക്.”
മേനക പറഞ്ഞു “അങ്ങേരു ക്ഷിപ്രകോപിയാണ്. സംഗതി ക്ലിക്കായില്ലെങ്കില്‍ എന്നെ ശപിച്ചു ഭാസ്മമാക്കും”
“നീ പോയാല്‍ വീഴാത്ത ആരെങ്കിലുമുണ്ടോ സുന്ദരീ. നിന്റെ കുചകുംഭമേളത്തില്‍ മനസ്സ് ചഞ്ചലപ്പെടാത ആരാണുള്ളത്. നിന്റെ
ജഘനഭാരത്തിന്റെ ഗമപധനിസയില്‍ പൊങ്ങാത്ത ഏത് അണ്ടിയാണ് ഈ ലോകത്തുള്ളത്. നല്ല കോയിക്കോടന്‍ ആലുവ പോലുള്ള നിന്റെ
തുടകള്‍ തടവാന്‍ കൊതിക്കാത്ത ഏതു കരങ്ങള്‍ ആണ് ഈ ലോകത്തുള്ളത്. ചെന്തൊണ്ടിപ്പഴം പോലുള്ള നിന്നധരങ്ങളാല്‍ ഒരു
പുല്ലാങ്കുഴല്‍വായന കൊതിക്കാത്ത ഏതു മനസ്സുണ്ട്. അതിനാല്‍ ഭയപ്പെടാതെ പോയി വരിക.” ഹരം കയറിയ കാളി എന്റെ മുന്നില്‍
വന്നു തുള്ളാന്‍ തുടങ്ങി.