Posted by ഒരിക്കൽ മിയ എന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു. അന്ന് ആവണി വന്നിട്ടില്ലായിരുന്നു..
“”ടാ അവൾക്കു നല്ല പനിയുണ്ട്. ഞാൻ വിളിച്ചിരുന്നു. നിനക്കൊന്നു വിളിച്ചൂടെ “”
“”ഞാനോ? അതൊന്നും വേണ്ട.. നീ വിളിച്ചില്ലേ അത് മതി “”
“”അതല്ലടാ എന്നാലും നീയെന്താ അവളോട്‌ സംസാരിക്കാത്തത് “‘
“”എനിക്കറിയില്ല.. നമുക്ക്…വേറെന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കാം “”
“”നീയെന്തിനാ ഇങ്ങനെ ഒഴിഞ്ഞു മാറുന്നെ.. നിനക്ക് അവളോട്‌ എന്തെങ്കിലും ദേഷ്യമുണ്ടോ “”
“” എനിക്കൊരു ദേഷ്യവുമില്ല “”
“”പിന്നെന്താ.. നീ അവളെ കുറിച്ചൊന്നു ആലോചിച്ചു നോക്ക്.. ഇങ്ങനെ വയ്യാതെ കിടക്കുമ്പോഴും വിളിച്ചു ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ വേറെ ആരുമില്ല. നമ്മൾ മാത്രമേയുള്ളു അവൾക്കു. “”
“”അതെല്ലാം എനിക്കറിയാം… വേണ്ട..നമുക്ക് പിന്നെ സംസാരിക്കാം.. എനിക്ക് എന്തോ അത് കേൾക്കുന്നത് ഇഷ്ടമല്ല “”
എന്റെ മറുപടി കേട്ടിട്ട് അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ എണീറ്റ് പോയി.
പിന്നെ രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞാണ് അവൾ വന്നത്. മുഖമൊക്കെ ക്ഷീണിച്ചിട്ടുണ്ട്. തീരെ വയ്യാ.. കണ്ടാൽ അറിയാം.. നല്ല ചുമയുണ്ട്..
“”എങ്ങനെ ഉണ്ട് “”
നിഷ്കളങ്കമായ ആ മുഖത്തു ഒരു മിന്നായം പോലെ നോക്കി തല തിരിച്ചു ഞാൻ ചോദിച്ചു..
“”കുഴപ്പമില്ല “”
അവൾക്കു ശ്വാസത്തിനു ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടെന്നു ആ മറുപടിയിൽ നിന്നും എനിക്ക് മനസിലായി. ഞാൻ അവളെ നോക്കി. മുഖം അത്ര അടുത്ത് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് മനസിലായി. അവൾക്കു തീരെ വയ്യാന്നു..