“”വോ കഴിഞ്ഞ് നീ വണ്ടി എടുക്ക്.. ഉച്ചക്ക് കിച്ചന്റെ കാൾ വന്നപ്പോൾ തന്നെ എനിക്ക് മനസ്സിൽ ആയാർന്നു നീ പിന്നേം എന്തോ ഒപ്പിച്ചെന്ന് അതോണ്ട് പെട്ടെന്ന് ഓടി പിടഞ്ഞു വന്നതാണ് ഒന്നും കഴിച്ചില്ല.. നീ രാവിലെ എന്തേലും ഉണ്ടാക്കിട്ടിട്ട് ആണോ പോയെ??”” എന്റെ തോളിൽ തട്ടിക്കൊണ്ടു അച്ഛൻ ചോദിച്ചു..
“”ഏഹ്… അപ്പോ നിങ്ങടെ ഫാര്യ ഒന്നും ഇണ്ടാക്കീലേ… ഓഹ് ഇന്നും സ്റ്റോറി.. കീറി..എന്ന് പറഞ്ഞു തെണ്ടാൻ പോയോ… ഈ അമ്മേനെ കൊണ്ട്.. ഒട്ടും വയ്യെങ്ങും ചെയ്യുന്ന ജോലിയോട് ഇത്രയും റെസ്പോൺസിബിലിറ്റി ഉള്ള ഒരാൾ “” അനു ഒന്ന് ദീർഘശ്വാസം വിട്ടിട്ട് തുടർന്ന്..
“”എന്തായാലും വീട്ടി ഒന്നും കാണൂല അച്ഛാ…അമ്മുന് പിന്നെ അടുക്കള കാണുന്നതേ അലർജി ആണല്ലോ..നമ്മക്കെ രാഘവേട്ടന്റെ അവിടന്ന് ഒരു 2 കിലോ കോഴി വാങ്ങിട്ട് പോവാ അരി ഒക്കെ വീട്ടി കാണും.. എന്നിട്ട് കുക്കർ ബിരിയാണി ഇണ്ടാക്കാ.. അതാവുമ്പോ അര മുക്കാ മണിക്കൂറോണ്ട് കാര്യം കഴിയും. ഞാൻ ഇണ്ടാക്കും അച്ഛൻ പാത്രം കഴുകും എന്താ ഡീൽ ല്ലേ..”” അച്ഛനെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചോണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു…
“”ഡീൽ വെപ്പ്ക്കാരോ…. ബാ എന്ന പിന്നെ സമയം കളയണ്ട പോയേക്കാം “”
അനുനെ ഒന്ന് കളിയാക്കിക്കൊണ്ട് അച്ഛൻ പാർക്കിംഗ് ലോട്ട് നടന്നു..
“”ശ്വേത പോവാ “
റിസപ്ഷനിലെ കുട്ടിയോട് ബൈ പറഞ്ഞിട്ട്.. കൈയ്യോണ്ട് പിന്നെ ഫോൺ വിളിക്കാം എന്ന പോലെ കാണിച്ച് ഞാൻ പാർക്കിങ്ങ്ലോട്ട് ഓടി..
അനു പാർക്കിങ്ങ്ലോട്ട് ഓടുന്നത് മുകളിലെ വരാന്തയിൽ നിന്ന് രണ്ട് കണ്ണുകൾ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു..