അവർ എന്നോട് കട്ടിലിൽ മലർന്നു കിടക്കുവാൻ പറഞ്ഞു.
ഞാനെന്റെ കൈയിൽ അഴിച്ചു കളഞ്ഞിട്ട് ജട്ടി മാത്രമിട്ടുകൊണ്ട് കട്ടിലിൽ കിടന്നു.
അവർ എന്റെ കാലിൽ ഇല്ലാത്ത വേദനയ്ക്ക് തിരുമ്മിത്തന്നു.
സീതാലക്ഷ്മി: ഇവിടെ തൈലം ഒന്ന് ഇരിപ്പില്ല അതുകൊണ്ട് ഈ വെളിച്ചെണ്ണ തന്നെ മതി തൽക്കാലം.
കുറച്ചു കുറച്ചുനേരം അങ്ങനെ തിരുമ്മി തന്നിട്ട് അവർ എന്നോട് ചോദിച്ചു: ഇപ്പൊ എങ്ങനുണ്ട് വേദനയ്ക്ക് അല്പം ആശ്വാസമുണ്ടോ.
ആ ചോദ്യം അർത്ഥം വച്ചായിരുന്നു എന്നോടവർ ചോദിച്ചത്.
ഞാൻ: അല്പം കുറവുണ്ട് എന്നാലും ആ കാലിന്റെ മുട്ടിനു മുകളിൽ ഒരു അല്പം വേദനയുണ്ട്.
സീതാലക്ഷ്മി: ഇവിടെ ആണോ.
ഞാൻ: അല്ല അല്പം കൂടി മുകളിൽ.
സീതാലക്ഷ്മി: ഇവിടാണോ.
അങ്ങനെ പറഞ്ഞുപോയി അവിടെ ഇവിടെയൊക്കെ കുറെ തിരുമ്മി അതിനുശേഷം ഞാൻ ചേച്ചിയോട് പറഞ്ഞു മതി ഇത്രയും ചെയ്താൽ മതി.
സീയ്ഹാലക്ഷ്മി: എന്നാ പോയി കിടന്നോളൂ.
ഞാൻ: ഞാനിവിടെ കിടന്നോളാം അമ്മേ.
ചിലപ്പോൾ ഇനി രാത്രി വേദന കൂടിയാലോ.
സീതലക്ഷ്മി: ഇവിടെ കിടക്കാനോ അത് വേണ്ട മോന്റെ മുറിയിൽ പോയി കിടന്നാൽ മതി.
ഞാൻ: അല്ലമ്മേ രാത്രിയിൽ ഇനിഎങ്ങാനും വേദന കൂടിയാലോ.
സീതലക്ഷ്മി: എന്നാ മോൻ ഇവിടെ കിടന്നോ ഞാൻ മോന്റെ മുറിയിൽ പോയി കിടക്കാം.
ഞാൻ: ഇവിടെ കിടന്നോ അമ്മേ.
ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു ചെന്ന് അമ്മയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു.
സീതലക്ഷ്മി : അയ്യോ എന്താ മോനെ ഈ കാണിക്കുന്നത്. ഞാൻ പറയും.
ഞാൻ: ആരോട് പറയും.
ഞാൻ അവരെ വിട്ടു.
ചേച്ചി പിന്നെ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
അവർക്കു കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഏറെക്കുറെ മനസിലായിരുന്നു.