കാളവണ്ടി കടന്നു പോയി. കാളവണ്ടിക്കടിയിൽ ഒരു മണ്ണെണ്ണ റാന്തൽ തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്നു. അതുനപ്പുറത്തു എന്തോ ഒന്ന് കൂടി തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്നു. സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയപ്പോൾ ഒന്നല്ല രണ്ടെണ്ണം .
അത് കുഞ്ഞാപ്പിയുടെ കെഴക്കാകൾ ആയിരുന്നു. അന്ന് വയസ്സന്മാർ കോണകം ധരിച്ചിരുന്നെങ്കിലും പലപ്പോഴും അവയവങ്ങൾ പുറത്തു ചാടി വരുമായിരുന്നു.
രണ്ടു വയലിന് നടുക്ക് കൂടി ഉണ്ടായിരുന്ന അൽപ്പം വീതി കൂടിയ വരമ്പിൽ തുടയോളം വെള്ളം പൊങ്ങിക്കിടക്കുന്നു.
ഏതായാലും അതിനും മുകളിലോട്ടു വെള്ളം കയറിയിട്ടില്ല.
അതുകൊണ്ടു ഞങ്ങളുടെ വയലിനോട് ചേർന്നുള്ള പുരയിടത്തിലെ ഷെഡിൽ വെള്ളം കയറാതെ പോയി.
ഒത്തിരി കാലമായി ആ ഷെഡിനുള്ളിലൊന്നു കയറിയിട്ട്.
ഞാൻ ഷെഡ്ഡ് തുറന്നു നോക്കി.
മുറിയാകെ അലങ്കോലപ്പെട്ടു കിടക്കുന്നു.
മഴ കാരണം അമ്മ ഇങ്ങോട്ടൊന്നും വരാതായി.
ഇനിയിപ്പോ എല്ലാം ഞാൻ തന്നെ ചെയ്യേണ്ടി വരും.
ആ മുറിയ്ക്കു ഒരു കാമ വാസനയാണ്. എത്രയോ കാമ തുള്ളികൾ കയ്യിടയിലൂടെയും കാലിടയിലൂടെയും പൊട്ടിത്തെറിച്ച മുറിയാണത്.
ആ മുറി കാണുമ്പോൾ തന്നെ അടിയിലെ ഉടയോന് പിന്നെ തുള്ളിച്ചാട്ടമാണ്. അവനെ കുറ്റം പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല. ആവശ്യമില്ലാത്തിടത്താണ് അവന്റെ കടന്നുകയറ്റം.
കടന്നു കയറിയാൽ പിന്നെ കണ്ണ് കാണില്ല. കയറിയ ഇടതു തന്നെ ശ്രവം നടത്താതെ പിന്നവന് സമാധാനമില്ല. നാണവും മാനവുമില്ലാത്തവൻ.
അവിടെ കിടന്ന ഡെസ്ക് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് വിമലയെ ആണ് ആദ്യം ഓർമ്മ വന്നത്. അവളൊരു പ്രത്യേകത ഉണ്ടായിരുന്ന പെണ്ണാണ്.
അവളിപ്പോൾ ആന്ധ്രായിൽ BSC നഴ്സിങ്ങിന് പഠിക്കുകയാണ്. ഇനിയെന്നാണാവോ കാണുക.