രാത്രിയില്‍ വിടരുന്ന പൂവുകള്‍ [സ്മിത]

Posted by

 

“ഒഹൊഹ്…”

 

സുഖമുള്ള സ്വരത്തില്‍ അവന്‍ അവളെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ച് കിതച്ചു. അല്‍പ്പ നേരം അനങ്ങാതെയിരുന്ന് കിതപ്പടക്കയിട്ട് അവന്‍ പതിയെ എഴുന്നേറ്റു.

 

“ആര്‍ക്കാടാ ചേച്ചിയെ മടിയില്‍ ഇരുത്തണ്ടേ?”

 

ഡാനി വിളിച്ചു ചോദിച്ചു.

 

“ചേച്ചിയോ?”

 

അവള്‍ ഇഷ്ട്ടപ്പെടാത്ത സ്വരത്തില്‍ അവനോടു ചോദിച്ചു.

“അങ്ങനെയല്ലല്ലോ നീ കൊറച്ചു മുമ്പേ എന്നെ വിളിച്ചേ!”

 

“ഇനീം മടീല്‍ ഇരുത്തുമ്പം അങ്ങനെ വിളിക്കാം കേട്ടോ…”

അവന്‍ കൊഞ്ചലോടെ പറഞ്ഞു.

 

“അയ്യട! ഇനീം! ഇങ്ങോട്ട് വന്നാ മതി! മുഴുവന്‍ വൃത്തികേടാക്കീട്ട്!”

“എവടെയാ? എവടെയാ വൃത്തികേട് ആയെ?”

 

കുസൃതിച്ചിരിയോടെ അവന്‍ ചോദിച്ചു.

അവന്‍റെ ചിരിയില്‍ മയങ്ങി അവളും ചിരിച്ചു.

 

“അടുത്തത് ഞാന്‍!”

 

ആനന്ദ് എഴുന്നേറ്റു.

 

“അതാ, വൃത്തികേടാക്കാന്‍ ഒരുത്തന്‍ കൂടി വരുന്നു!”

 

“പിന്നെ എല്ലാരും എന്ന് വെച്ചാ നിന്നെപ്പോലെയല്ലേ! അവന്‍ ചുമ്മാ മടിയില്‍ ഇരുത്തുവേ ഒള്ളൂ എന്നെ!”

 

“നമുക്ക് കാണാം!”

 

“ആ കാണാം!”

 

ആനന്ദ് അവളുടെ നേരെ വന്ന് അവളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. അവളുടെ കയ്യില്‍ പിടിച്ച് എഴുന്നേല്‍പ്പിച്ചു.

 

“എന്താടാ?”

 

അവള്‍ ചോദിച്ചു.

 

“കൊറച്ച് അങ്ങോട്ട്‌ നീങ്ങിയിരിക്കാം ചേച്ചി…”

 

മറ്റുള്ളവരേക്കാള്‍ അല്‍പ്പം അകലെ, സ്റ്റെയര്‍കേസ് തുടങ്ങുന്നിടത്തേക്ക് ചൂണ്ടി അവന്‍ പറഞ്ഞു.

 

“അവിടെ ഇരുന്നാല്‍ എനിക്ക് ചേച്ചിയോട് എന്തേലും മിണ്ടീം പറഞ്ഞും ഒക്കെ ഇരിക്കാല്ലോ…അല്ലേല്‍ നമ്മള് പറയുന്ന ഒച്ച കേട്ട് ഇവമ്മാര്‍ക്ക് ടി വിയില്‍ പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ പറ്റൂന്ന് തോന്നുന്നില്ല…”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *