രാത്രിയില്‍ വിടരുന്ന പൂവുകള്‍ [സ്മിത]

Posted by

 

“മതി…!”

 

അവള്‍ ശബ്ദമുയര്‍ത്തിപ്പറഞ്ഞു.

 

“എടാ ഇതൊന്നും നല്ലതല്ല..നിങ്ങള് പ്രായത്തിന്റെ തിളപ്പില്‍ ഓരോന്ന് കൊതിച്ചപ്പം ഞാന്‍ അതിനൊന്നും സൈഡ് ചെയ്യാന്‍ പാടില്ലാരുന്നു…ഇനി ഇതുപോലെ ഒന്നും വേണ്ട കേട്ടോ…കണ്ട്രോള്‍ ചെയ്ത് ഇരുന്നോണം…പൊക്കോ…”

 

അവന്‍ വീണ്ടും മുമ്പോട്ട്‌ വരാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ അവള്‍ ഇരു കൈകളും വിടര്‍ത്തി അവനെ വിലക്കി.

 

“പറഞ്ഞാ കേട്ടോണം! അല്ലേല്‍ വരവ് ഞാന്‍ നിര്‍ത്തിക്കും! പറഞ്ഞേക്കാം!”

 

“ഒന്ന് പോടീ!”

 

ഡാനി അവളെ നോക്കി വിശാലമായി പുഞ്ചിരിച്ചിട്ട് പിന്‍ തിരിഞ്ഞു.

അന്ന് രാത്രി സന്ദീപിനോടൊപ്പം ടി വിയിലെ ഒരു കോമഡി ഷോ കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ ശ്രീദേവി അന്ന് പകല്‍ നടന്നതൊക്കെ ഓര്‍ക്കുകയായിരുന്നു. ഓര്‍മ്മയില്‍ അവള്‍ അറിയാതെ പുഞ്ചിരിച്ചു.

 

“എന്നാ ചേച്ചി?”

 

അവന്‍ ചോദിച്ചു.

 

“ഒന്നൂല്ലടാ,”

 

അവള്‍ പറഞ്ഞു.

 

“ഒന്നും ഇല്ലാതില്ല…”

 

അവന്‍ ചിരിച്ചു.

 

 

“അവമ്മാര് മൂന്നും ഇടയ്ക്കും പിടയ്ക്കും ഒക്കെ കിച്ചണിലേക്ക് വരുന്നത് കണ്ടാരുന്നല്ലോ…എന്നാ, അവമ്മാരി ഇനി ചേച്ചീനെ എങ്ങാനും ഞെക്കുവോ പിടിക്കുവോ ചെയ്തോ! പാല്‍പ്പുഞ്ചിരി കണ്ടിട്ട് എനിക്കൊരു സംശയം!”

 

“ശ്യെ! പിന്നെ…അങ്ങനെയൊന്നും ഒണ്ടായില്ല…”

 

അവള്‍ പുഞ്ചിരി വിടാതെ പറഞ്ഞു.

 

“പിന്നെ എന്നാ ഒണ്ടായെ?”

 

അവന്‍ ചോദിച്ചു.

 

“അവമ്മാര് കൊറേ പുന്നാരോം പറഞ്ഞോണ്ട് ഇരുന്നു…വെള്ളോം കുടിച്ചിട്ട് പോയി…”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *