രാത്രിയില്‍ വിടരുന്ന പൂവുകള്‍ [സ്മിത]

“പിന്നെ കേള്കക്കാതെ!”

അവൻ പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ കേക്കുന്നേന് പ്രശ്‌നവില്ല..ശ്രാവണി കേട്ടാലോ? അവക്ക് ആണേൽ മൊലേം കുണ്ടീമൊക്കെ ചേച്ചീടെ അത്രേം ആകാറായി..കഴച്ചു പൊട്ടി നടക്കുന്ന പ്രായവാ..ഈ ഒച്ചപ്പാട് ഒക്കെ കേട്ട് കേട്ട് ഞാൻ വാണം അടിക്കുന്ന പോലെ അവള് വിരൽ കേറ്റി കേറ്റി കഴപ്പ് സഹിക്കാൻ വയ്യാതെ ആർക്കേലും കവച്ച് കെടന്ന് കൊടുത്താലോ…?”

ശ്രീദേവി അവനെ തറപ്പിച്ചൊന്നു നോക്കി.

അവള്‍ ആര്‍ക്കും കവച്ചു കൊടുക്കുകയൊന്നുമില്ല മോനെ. അവളുടെ കുത്തിക്കഴപ്പ് നീ മാറ്റുന്ന കാര്യം എനിക്കറിയാം.

അവള്‍ സ്വയം പറഞ്ഞു.

“പിന്നെ അവളൊന്നും കേൾക്കില്ല. അവള് മുകളിൽ അല്ലെ കെടക്കുന്നെ? അവിടം വരെയൊന്നും ഒച്ച കേൾക്കില്ല…”

“കേൾക്കില്ല, സമ്മതിച്ചു…കേട്ടാലോ എന്നാ ചോദിച്ചേ…”

അവൾ തുടകൾ കൂട്ടി ഞെരിക്കുന്നത് അവൻ കണ്ടു.

“ഒലിക്കാൻ തുടങ്ങിക്കാണും അല്ലെ?”

അത് കണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചു.

“പോടാ ഒന്ന്…”

ലജ്ജയിൽ കുതിർന്ന ഒരു പുഞ്ചിരി അവനു സമ്മാനിച്ച് അവൾ പറഞ്ഞു.

“എടാ സത്യമായും അവൾക്ക് എന്റെ അത്രേം മൊലേം ചന്തീം ഒക്കെ ഉണ്ടോ?”

സന്ദീപ് ഉടനെ അവളുടെ തുറിച്ചു പൊങ്ങി കുത്തിനിൽക്കുന്ന   മാറിലേക്ക് നോക്കി.

“അത് ഞാൻ ഒരു താളത്തിന് പറഞ്ഞതാ…”

പിന്നെ അവൻ കയ്യെത്തിച്ച് അവളുടെ മുല പിടിച്ച് ഒന്ന് ഞെക്കി പീച്ചി വിട്ടു.

“ഇത്രേം മുഴുപ്പും ഒന്നും അവളുടെ മൊലയ്ക്ക് ഇല്ല…”

“ചെറുക്കാ നീ തല്ലുമേടിക്കും കേട്ടോ…”