രാത്രിയില്‍ വിടരുന്ന പൂവുകള്‍ [സ്മിത]

“രാത്രീല്‍ എല്ലാരും എന്നാ പണിയാ ചെയ്യുന്നേ? ഉറങ്ങാന്‍ നോക്കും! അല്ലാതെ എന്ത് പണി?”

ശ്രാവണി ചൊടിപ്പോടെ ചോദിച്ചു.

“ഇവിടെ എന്താടീ ഒരു മണം?

ചുറ്റും നോക്കി മൂക്ക് വിടര്‍ത്തി ശ്വസിച്ചുകൊണ്ട് ശ്രീദേവി ചോദിച്ചു.

“എന്ത് മണം? അമ്മ ഒന്ന് പോയെ…”

“ആഹാ…”

അവളെ നോക്കി അവള്‍ ശബ്ദമുയര്‍ത്തി.

“നീയെന്തിനാ കൈ പുറകിലേക്ക് ഒളിപ്പിക്കുന്നെ? അ കൈയ്യിങ്ങു കാണിച്ചേടീ…”

ശ്രീദേവി മുമ്പോട്ട്‌ ചെന്ന് അവളുടെ വലത് കൈ ബലമായി വലിച്ചെടുത്ത് മൂക്കിനോട് അടുപ്പിച്ച് ആഞ്ഞു ശ്വാസം അകത്തേക്ക് വലിച്ചു.

“എന്താ അമ്മെ ഇത്?”

കുതറിക്കൊണ്ട് ശ്രാവണി ചോദിച്ചു.

“മൊബൈലും നോക്കി എന്താരുന്നു പണി?”

അവളുടെ ചോദ്യത്തില്‍ ദേഷ്യമില്ല എന്നത് ശ്രാവണിയെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. എന്നാലും ഒരു ജാള്യതയുണ്ടായിരുന്നു മുഖത്ത്.

“എന്ത് പണി…”

ജാള്യത മറച്ച് നാണത്തോടെ അവള്‍ ചോദിച്ചു.

“ഈ പ്രായത്തില്‍ എല്ലാരും ചെയ്യുന്ന പണി തന്നെ!”

“എന്ന് വെച്ചാ?”

കട്ടിലില്‍ ഇരുന്നുകൊണ്ട് ശ്രീദേവി ചോദിച്ചു.

“വൃത്തികെട്ട വീഡിയോ ഒക്കെ കണ്ടിട്ട്…”

“ഞാന്‍ കാണുമ്പോഴേ അത് വൃത്തികെട്ടത് ആകത്തുള്ളോ?”

അവളോടൊപ്പം കട്ടിലില്‍ ഇരുന്ന് ശ്രാവണി ചോദിച്ചു. ചോദ്യത്തോടൊപ്പം അവള്‍ അമ്മയുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് തറച്ചു നോക്കി.

ചോദ്യത്തിന്‍റെ അര്‍ഥം ശ്രീദേവിക്ക് മനസ്സിലായി.

“അമ്മ കാണുമ്പോള്‍ അത് വൃത്തികെട്ടത് അല്ല അല്ലെ? കാണുന്നില്ല എന്നൊന്നും എന്നോട് പറയണ്ട…”