രാത്രിയില്‍ വിടരുന്ന പൂവുകള്‍ [സ്മിത]

ദിവാനില്‍ ഇരിക്കുകയാണ് അവൻ. അവളെ കണ്ടതും അവൻ തല താഴ്ത്തി.

“എന്ത് പറ്റി?”

അവന്റെ അടുത്ത് വന്ന് അവൾ തിരക്കി.

“ചേച്ചി അത്….”

“പറയെടാ എന്നതാണേലും,”

“ഒന്നൂല്ല ചേച്ചി…”

“നീ എന്നെന്നേത്തിനാ പെട്ടെന്ന് ഇറങ്ങി ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്?”

അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു .

“ചേച്ചി അതെനിക്ക്…അത് ചേച്ചിയോട് പറയാൻ പറ്റില്ല…”

“എടാ കൊച്ചെ, എനിക്ക് മനസ്സിലായി, എല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഛെ, ഒന്നും വേണ്ടാരുന്നു എന്നൊക്കെ തോന്നുന്നു…കുറ്റബോധം…അതോക്കെയാണോ?”

“എന്റെ സ്വന്തം പെങ്ങൾ അല്ലെ ..അപ്പോൾ …”

“സ്വന്തം പെങ്ങൾ കെട്ടിയോനല്ലാത്ത ഒരാളുടെ കൂടെ കണ്ടയാളല്ലേ നീ? അതിനേക്കാൾ വലുത് ഒന്നുമല്ലല്ലോ ഇത്! പിന്നെ എന്നാ?”

അവൾ ചോദിച്ചു.

ആ  ചോദ്യം അവനൽപ്പം ആശ്വാസം കൊടുത്തു എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.

“മാത്രമല്ല നീയും അത്ര വെടിപ്പല്ല എന്ന് എനിക്കറിയാം,”

അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.

“എന്നുവെച്ചാൽ”

അവൻ പരിഭ്രമത്തോടെ, ചമ്മലോടെ ചോദിച്ചു.

“നീ കന്യകൻ അല്ലന്ന്”

ആ വാക്കുകൾ അവനിൽ ശരിക്കും ഭയം നിറച്ചു.

“നീയെന്തിനാ അതിനു ഇങ്ങനെ പേടിക്കുന്നെ ചെക്കാ…”

അവളവന്റെ തോളിൽ അമർത്തി.

“ഇങ്ങോട്ട് വിടുന്നേന് മുമ്പ് ‘അമ്മ എല്ലാം എന്നോട് പറഞ്ഞാരുന്നു…എന്നുവെച്ചാൽ നിന്റെ ചുറ്റിക്കളി മൊത്തം അറിയാമെന്ന്….”

അവൻ പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

“‘അമ്മ പറഞ്ഞത് നേരുതന്നെയാണോടാ?”