മെയിൻ ഡോറിന്റെ അടുത്തെത്തിയ ശേഷം ഞാൻ അതിനോട് ചേർന്നുള്ള കർട്ടൻ മാറ്റി പുറത്തേക്ക് നോക്കി, ഇച്ചായൻ മാത്രമേ ഉള്ളൂ.. ഞാൻ വാതിൽ തുറന്നു. എന്നെ ആ കോലത്തിൽ കണ്ട ഇച്ചായൻ അടിമുടി ഒന്ന് നോക്കി.
ഇച്ചായൻ: നീ എന്താ പള്ളിയിൽ നിന്ന് പോന്നത്.. ?
ഞാൻ: അത് ഇച്ചായാ, വയറ്റില് തീരെ സുഖമില്ലായിരുന്നു.. ഒന്ന് ടോയ്ലറ്റിൽ പോകാം എന്ന് കരുതി വന്നതാ..
എന്നെ കടന്നു ഇച്ചായൻ വീടിനകത്തേക്ക് കയറി.
ഇച്ചായൻ: നീയെന്താ വീടിനകത്ത് ലൈറ്റ് ഒന്നും ഇടാത്തത്..
ഞാൻ: അത്.. ഞാൻ നേരെ നമ്മുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയതാ.. അതാ പിന്നെ..
ഇച്ചായൻ: വയ്യാത്ത നീ ബാൽക്കണിയിൽ എന്തിന് പോയതാ..
ആ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോൾ എന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പ് പെട്ടെന്ന് ഒന്ന് നിലച്ചു. വല്ലാത്ത പരവേശം പോലെ, തലകറങ്ങുന്നതുപോലെ, കയ്യും കാലും വിറയ്ക്കുന്നത് പോലെയോ ഒക്കെ എനിക്ക് തോന്നി. എന്താ പറയേണ്ടത് എന്ന് അറിയാതെ ഞാനൊന്ന് പകച്ചു..
ഞാൻ: ഞാൻ.. ഞാനോ.. ഞാൻ പോയില്ലല്ലോ..
ഒരു വിധത്തിൽ പകച്ചിൽ ഒന്നും പുറത്ത് കാണിക്കാതെ ഞാൻ പറഞ്ഞു ഒപ്പിച്ചു. ഞങ്ങളുടെ ബെഡ്റൂമിലേക്ക് കയറിക്കൊണ്ട് ഇച്ചായൻ തിരിച്ചു ചോദിച്ചു.
ഇച്ചായൻ: പിന്നെ ആരാണ് ബാൽക്കണിയിലേക്കുള്ള ഡോർ തുറന്നിട്ടിരിക്കുന്നത്..
ഹോ, എന്റെ ശ്വാസം അപ്പോഴാണ് ഒന്ന് നേരെ വീണത്. മുകളിലത്തെ നിലയിൽ കാമുകനെ കയറ്റിയ കാര്യം എങ്ങാനും ഇച്ചായൻ അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ പിന്നെ എന്താണ് നടക്കാൻ പോകുന്നത് എന്ന് എനിക്ക് തന്നെ നിശ്ചയം ഇല്ല.