“ എന്ന് പോവാനാ നിങ്ങളുടെ ഉദ്ദേശം…?
അത് പറ… “
വീണ്ടും മുരൾച്ച…
“ അത്… ഇത്താ… എല്ലാർക്കും സൗകര്യമുള്ള ഒരു ദിവസം…”
വിനോദ് അനുനയത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“ പിന്നെ ഇന്ന് എന്ത് ചെയ്യുമെടാ പട്ടീ…
നിന്നെയും കാത്ത് വടിച്ച് മിനുക്കിയ പൂറ് ഞാനിന്നെന്ത് ചെയ്യും..?
എടീ പൂറി… നീ എന്ത് തേങ്ങയും നോക്കി നിൽക്കുകയാ… ?..
ഇങ്ങേരെയും വിളിച്ച് റൂമിൽ പോടീ…
നാല് മണിയാവാതെ ഇനി മുറിയിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിപ്പോകരുത്…”
പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തിൽ നസീമ അലറി.. പിന്നെ വന്യമായ കരുത്തോടെ കുൽസൂനെയും, ബീരാനെയും തള്ളിപ്പുറത്താക്കി വാതിൽ ഉളളിൽ നിന്നും അടച്ച് കുറ്റിയിട്ടു..
അടഞ്ഞ വാതിലിൽ ചാരി അവൾ നിന്ന് കിതച്ചു..
പിടിച്ച് നിൽക്കുന്നതിന്റെ പരിധി കഴിഞ്ഞ നസീമ, ഭ്രാന്തിന്റെ വക്കിലെത്തിയിരുന്നു..
അവർ പറഞ്ഞത് അവൾക്ക് സന്തോഷമുണ്ടാക്കുന്ന കാര്യം തന്നെയായിരുന്നു..
ഒരു പകല് മുഴുവൻ ആരേയും പേടിക്കാതെ ആർത്തുല്ലസിക്കാം എന്നത് നസീമയെ സംബന്ധിച്ച് നടക്കാത്തൊരു സ്വപ്നമായിരുന്നു..
ഒരു പ്രയാസവും കൂടാതെ അത് നടക്കുക എന്നത് സ്വപ്ന തുല്യമാണ്..
അതിൽ തന്റെ മോളും തന്റൊപ്പമുണ്ടാവുക എന്നത് തന്റെ സന്തോഷമാണോ കൂട്ടുന്നത്, അതോ കഴപ്പാണോ കൂട്ടുന്നത് എന്ന് നസീക്ക് മനസിലാക്കാനായില്ല..
ഏതായാലും അങ്ങിനെയൊരു പോക്കിനെപ്പറ്റി അവര് പറഞ്ഞതോടെ അവൾക്കിനി പിടിച്ച് നിൽക്കാനായില്ല..
വാതിലിൽ ചാരി കിതച്ചു കൊണ്ടവൾ വിനോദിനെ നോക്കി..
കുറച്ച് നേരമായി ഉണ്ടായിരുന്ന മാനസിക പിരിമുറുക്കമൊക്കെ അവരിൽ നിന്ന് അകന്ന് പോയി..