നിശാഗന്ധി 6 [വേടൻ]

Posted by

 

 

അന്നധ്യമായി അവളുടെ അമ്മ അയാൾക് നേരെ ശബ്ദമുയർത്തി.

 

 

“” ഇവിടെ കാര്യങ്ങള് തീരുമാനിക്കുന്നത് ഞാനാ… അല്ലാതെ നിയല്ല.. അതോണ്ട് മര്യാദക്ക് അകത്ത് കേറി പോടി… ന്താ വേണ്ടതെന്ന് നിക്കറിയാം…””

 

 

 

അയാളുടെ ശബ്ദം ഇരട്ടിച്ചു, ഒരു വാക്ക് കൂടി പറയാൻ പറ്റാതെ ല്ലാം കേട്ട് കരച്ചിലോടെ നിൽക്കുന്ന ന്റെ പെണ്ണിനെയാണ് ഞാൻ പിന്നീട് കണ്ടത്. ഞാൻ ല്ലാം നോക്കി സൈഡിൽ നില്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. അപ്പോളേല്ലാം ന്റെ ചിന്ത എവിടുന്ന് അയാൾക്കിട്ട് ഒരെണ്ണം പൊട്ടിക്കാം ന്നായിരുന്നു.

 

 

 

“” അങ്ങനെയിപ്പോ പോകാൻ ഞാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല.. ഇതേ ന്റെ മോൾടെ ഭാവിയാ… നാളെ അവൾക്കിഷ്ടമില്ലത്തോരുത്തന്റെ കൂടെ ജീവിതം നരകിച്ചു തീർക്കുന്നത് കാണാൻ നിക്ക് പറ്റില്ല… “”

 

 

“” മോനെ…..”” ഒരു എങ്ങലടിയോടെ അമ്മ ന്നേ നോക്കി, പുള്ളിയെ തന്നെ നോക്കി നിന്നത് കൊണ്ട് ഞനത് കേട്ടത് രണ്ടാമത് ഒന്നുടെ ആ വിളി വന്നപ്പോളാണ്., ഞനവരെ നോക്കി, അവരെത്രക്കും തളർന്നിരുന്നു ആ പാവം.

 

 

“” ഒരമ്മ ന്ന നിലക്ക് ഞാനിത് പറയാൻ പാടുണ്ടോ ന്നൊന്നും നിക്കറിഞ്ഞുട മോനെ….. പക്ഷെ ഞാമ്പറിഞ്ഞു പോവാ….

പൊന്ന് പോലെ നോക്കിയേക്കണം.. അതെ ഉള്ളു ഈ അമ്മക്ക് മോനോട് പറയാൻ… വിശ്വസിച്ചു തരാ ഞാൻ.. “”

 

 

അവരെന്റെ അരികിലേക്ക് നടന്നടുത്തു, ന്റെ മുടിയിൽ തലോടി നിന്ന കൈകൾ ഞാൻ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചു, ആ കരച്ചിലൊരു എങ്ങലായി

 

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *