“ഓര് പറയണതൊക്കെ ശരിയാ. അന്നെ കാണാൻ ഒരു പ്രത്യേക ഭംഗീണ്ട്. ഇയ്യ് ചിരിക്കുന്നതും ഒക്കെ. ഒരു ഹിന്ദി കട്ടാ. പണ്ടത്തെ ഏതോ ഒരു ഹിന്ദി നടൻ്റെ പോലെണ്ട്. മുണ്ടുടുത്ത് കാണുമ്പോ വല്യ ഒരു കുടുംബത്തിലെ ആരോ ആണ്ന്ന് തോന്നും. നല്ല സ്ക്രീൻ പ്രസൻസുണ്ട്. അന്നെ ഞാൻ ഇത് വരെ മുണ്ടുടുത്ത് കണ്ടിട്ടില്ല കണ്ണാ. മൻസൂറിൻ്റെ നിക്കാഹിന് ഇയ്യ് കസവ് മുണ്ടും ചോന്ന ഷർട്ടും ഇട്ടാ മതി. അങ്ങനെ കാണാനിക്കൊരാഗ്രഹം”
“അതാ ഇഷ്ടന്നുണ്ടെങ്കിൽ അങ്ങനെ ചെയ്യാം. ഒരു റെഡ് സിൽക് ഷർട്ട് വാങ്ങണം”
“മുണ്ട് വേണ്ടേ? ബ്രാൻ്റഡ് അണ്ടർവെയേർസും വാങ്ങിക്കോണ്ട്”
“അതാര് കാണാനാ”?
“എല്ലാം പുതിയതാവുമ്പോ അതായിട്ട് പഴേത് വേണ്ട. ആണുങ്ങക്ക് അണ്ടർവെയറ് വാങ്ങാൻ ഭയങ്കര മടിയാന്നിക്കറിയാം. അതോണ്ട് പറഞ്ഞതാ. ഇയ്യ് പാട്ട് പാട്വോ കണ്ണാ”?
“ഇല്ല. അതില് വീണ വായിക്കുന്ന വീഡിയോ കണ്ടൂല്ലേ. അത് ഞാനും നീഹയും കൂടെ വരിക്കാശ്ശേരി മനേന്ന് എടുത്തതാ. ക്ലാസ്സില് ഒപ്പം പഠിക്കുന്ന ഒരു കുട്ടിയുണ്ട്. ഷൊർണൂരാ വീട്. നയന ജയപ്രകാശ്. ഒരു പ്രൊജക്റ്റിൻ്റെ ആവശ്യത്തിന് അവിടെ പോയപ്പോ എടുത്തതാ”
“ഇതിലേ പോലെ ഒക്കെ അന്നെ കാണാനാ ഇക്കാഗ്രഹം. ഗോൾഡൻ കസവ് മുണ്ടും ജുബ്ബയും. ഇയ്യൊരു പാട്ട് പാട്വോ കണ്ണാ”?
“അത് കുർത്തയാ. ജുബ്ബയല്ല. ഇത്താത്ത എപ്പഴും എന്നെ പാൻ്റും ഷർട്ടും ഇട്ട് കണ്ടിട്ടാ. കാണാത്തത് കാണുമ്പോ ഒരു വ്യത്യാസം തോന്നും. അതാ. പാടാനെനിക്കറിയില്ല. ജംഷി ആണെങ്കിൽ ഗിറ്റാറേങ്കിലും വായിച്ചേനെ. ഇപ്പോ വയലിൻ പഠിക്കണന്ന് പറയുന്നുണ്ട്. ഉപ്പ ഗസല് പാടില്ലേ”?