“ഞങ്ങക്കൊന്നും ഒന്നൂല്ല. ഓന് കുപ്പൻ്റെ വാച്ചും. കണ്ണാ… കുപ്പന് നിക്കാഹ് കഴിഞ്ഞിട്ട് കൊടുക്കാൻ വെച്ചതാ അത്. കുപ്പൻ വാച്ച് കെട്ടല്ണ്ടേന്നില്ല”
“വെറുതെയാ കണ്ണാ. ഓര്ക്ക് രണ്ടാക്കും കൊറേ കൊണ്ടന്ന് കൊടുത്തിണ്ട്”
ജുമൈലത്ത് അടുത്തേക്കിരുന്ന് വാച്ച് കെട്ടിയ കൈ മടിയിൽ എടുത്ത് വെച്ച് കൈ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.
“ജംഷീ…ഇന്നലേം നീഹ വിളിച്ചേന്നു. ഇടക്കിടക്ക് വീഡിയോ കോൾ ചെയ്യും. പാവം ബാംഗ്ലൂര് പോയി പെട്ടൂന്നാ തോന്നണത്. റെബേക്കേം ഫിലിപ്പും ജോലിക്ക് പോയാ അവള് ഒറ്റക്കാ”
ജംഷി എഴുന്നേറ്റ് മുറിയിലേക്ക് പോയി.
“ആരാ കണ്ണാ ബാംഗ്ലൂരില്”?
“എൻ്റെ ഒരു കൂട്ടുകാരിയുണ്ട് നീഹാരിക. ഇടുക്കിക്കാരിയാ. അവളെ ചേച്ചിയും ചേച്ചിയുടെ ഭർത്താവും ബാംഗ്ലൂരാ. ബാംഗ്ലൂരാന്നേ അറിയൂ. അവരെപ്പറ്റി കൂടുതലൊന്നും അറിയില്ല. അവളവിടെ വെക്കേഷന് പോയിപ്പെട്ട കാര്യം പറഞ്ഞതാ ”
“കൂട്ടുകാരിയോ “?
“ദേർ ആർ ഗേൾഫ്രണ്ട്സ് ആൻഡ് ഗേൾ ഫ്രണ്ട്സ്. അതില് രണ്ടാമത് പറഞ്ഞതാ. ജംഷീറിൻ്റേം കൂട്ടുകാരിയാ”
“നീഹാരിക മാത്തൻ. അല്ലേ? എൻട്രൻസ് കോച്ചിങ്ങിന് ഒപ്പണ്ടേന്നത്? ജംഷി ഉമ്മച്ചീനോട് പറയണത് കേട്ടീണ്ട് ”
ജംഷി ലാപ്ടോപ്പുമായി എൻ്റെ വലത് വശത്ത് വന്നിരുന്നു.
“ഇതില് കൊറേ പുതിയ വീഡിയോ ഐഡിയാസ്ണ്ട്. ഇന്നലെ ഓള് മെയിലയച്ചതാ. പറ്റിയത് നോക്കി ഷൂട്ട് ചെയ്യണം. ഓളും കൂടെണ്ടേല്… ഇതിപ്പോ ഞാൻ ഒറ്റക്കല്ലേ. ഷംസാദ് താത്താൻ്റെ നിക്കാഹിൻ്റെ തെരക്കിലാ”