ആ പേരും പറഞ്ഞ് കുറേയായി രേണു എന്നെ കളിയാക്കുന്നു. ഇപ്രാവശ്യം എന്തായാലും അങ്ങനെയങ്ങ് വിട്ട് കൊടുക്കാൻ എനിക്ക് തോന്നിയില്ല.
“രേണുവിനെ പിടിച്ച് കെട്ടിച്ച് വിട്ടിട്ടു വേണം എനിക്കും നീഹക്കും കൂടെ ആഘോഷിക്കാൻ. വീ വിൽ സെലിബ്രേറ്റ് അവർ… അവർ … നത്തിങ്.. സോ… പറ രേണൂ. രേണുവിൻ്റെ സങ്കൽപ്പത്തിലെ ചെക്കനെങ്ങനെയാ”?
“അങ്ങനെ നീ ഇപ്പോ എന്നെ കണ്ടവൻ്റെ കൂടെ പറഞ്ഞ് വിട്ട് മാത്തൻ്റെ കൂടെ ഉണ്ടാക്കണ്ട”
“അപ്പോ പറഞ്ഞ് വിടാതെ ഉണ്ടാക്കാം എന്ന്…”
“പോടാ വൃത്തികെട്ടവനേ”
രേണു ചിരി നിർത്താൻ പാടുപെട്ടു.
“രേണു ചിരിച്ചു. അപ്പോ ആവാന്ന് അല്ലേ” ?
ഞാൻ രേണുവിൻ്റെ അടുത്തേക്കിരുന്നു. നിരർത്ഥകമായ ജീവിതത്തിന് എന്തെങ്കിലും അർത്ഥമുണ്ടാവാൻ ഒരു ലക്ഷ്യം വേണമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. മരിക്കാത്തത് കൊണ്ട് ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് പറയുന്നതിൽ അത്രക്ക് സുഖം തോന്നുന്നില്ല. മരിക്കാൻ കാരണങ്ങളില്ല എന്നത് ജീവിക്കാനുള്ള ഒരു ഒഴിവുകഴിവല്ല. ജീവിച്ചിരിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന എന്തെങ്കിലും ഒന്നുണ്ടെങ്കിൽ ജീവിതം കൂടുതൽ ആസ്വാദ്യകരമായിരിക്കും എന്നതാണ് പരമാർത്ഥം. ചിന്തകളിലാണ്ട് പോയ എന്നെ സാകൂതം നോക്കിയിരിക്കുകയാണ് രേണു.
“അതൊക്കെ എന്തേലും ഒക്കെയാവട്ടെ. എന്തേ രേണൂ നേരത്തെ വിഷമിച്ചിരുന്നേ? എനിതിങ് ബോതറിങ് യു”?
കളി തമാശയൊക്കെ മാറ്റിവെച്ച് ഞാൻ ഗൗരവത്തിലായി.
“ഇൻകം ടാക്സ് ഫയൽ ചെയ്യാനായില്ലേ? അതിൻ്റെ ഓരോ കാര്യങ്ങള്…”