പ്രാകിക്കൊണ്ട് ബെഡ്ഡിലേയ്ക്കു മറിഞ്ഞുകിടന്ന ഞാൻ ഫോണിലേയ്ക്കു തോണ്ടാനും തുടങ്ങി…
എന്നാൽ കുറച്ചുകഴിഞ്ഞു ശ്രെദ്ധിയ്ക്കുമ്പോൾ താഴെനിന്നും കരച്ചിലൊന്നും കേൾക്കാത്തത് എന്നെ തെല്ലൊന്നു ഞെട്ടിച്ചു…
…ഈശ്വരാ.! കൊണംമാറി ഇനിയവള് ചെക്കനെവല്ലതും ഞെക്കിക്കൊന്നിട്ടുണ്ടാവോ..??
മനസ്സിലേയ്ക്കാ ചിന്തവന്നതും ഞാൻ റൂമീന്നിറങ്ങി ഓടുവായ്രുന്നു…
താഴെ ഹോളിലെത്തിയപ്പോൾ മീനാക്ഷിയവിടില്ല…
പിന്നെ ഞാൻ മറ്റൊന്നുമാലോചിച്ചില്ല, നേരേ തക്കുടുകിടന്ന റൂമിലേയ്ക്കു തെറിച്ചു…
ലോക്ക്ചെയ്യാത്ത ഡോറും തള്ളിത്തുറന്ന് പരിഭ്രാന്തിയോടെ ഞാനകത്തുകേറീതും ആ കാഴ്ച്ചകണ്ടെന്റെ കിളിപറന്നു…
അവിടെ ബെഡ്ഡിൽ കുഞ്ഞിനേം മടിയിലേയ്ക്കിരുത്തി വെള്ളടീഷർട്ടും മെറൂൺകളർ ബ്രായും മുകളിലേയ്ക്കുയർത്തിവെച്ച് അതിന് അമ്മിഞ്ഞ കൊടുക്കുവാണ് മീനാക്ഷി…
വലതുകയ്യിലിരുന്ന പാൽക്കുപ്പിയിലെ പാല് മെല്ലെയവൾടെ ഇടതുമുലയിലേയ്ക്ക് ഇറ്റിയ്ക്കുന്നുമുണ്ട്…
എന്നാലെന്റെ പെട്ടെന്നുള്ള ഡോറ് തുറന്നുകയറലിൽ ഞെട്ടപ്പോയ അവൾ ചാടിപ്പിടഞ്ഞെന്നെ നോക്കി…
അതോടെ തക്കുടുവിന്റെ വായിലിരുന്ന വലതുമുലക്കണ്ണ് ഊർന്ന് പുറത്തേയ്ക്കു ചാടി…
പെട്ടെന്നുള്ള ഞെട്ടലിൽ എന്തു ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ നിന്ന മീനാക്ഷിയ്ക്ക് ടീഷർട്ടൊന്നു താഴ്ത്തിയിടാനുള്ള വെളിവുപോലും അപ്പോളുണ്ടായിരുന്നില്ല…
വെള്ളടീഷർട്ടും മെറൂൺബ്രായും ഉയർന്നുകൂമ്പിനിന്ന അവൾടെ തൊട്ടാൽചുവക്കുന്ന നെയ്മുലകൾക്കു മീതെ സ്ഥാനംപിടിച്ചിരുന്നതു പോലും പെണ്ണ് മറന്നുപോയി…