“ശോ ആ പിള്ളേരുടെ മുമ്പിൽ എല്ലാം തുറന്ന് കാട്ടി അല്ലെ?”
“ആടി കൂത്തിച്ചി. നിൻറെ കൊതം കൂടിയേ അവർ ഇനി കാണാൻ ഉള്ളു.” വക്കച്ചൻ അമ്മിണിയുടെ മൂലക്ക് നല്ല ഒരു ഞെക്ക് കൊടുത്തു.
“അമ്മിണി”. വാസു അകത്തു നിന്ന് വിളിച്ചപ്പോ അവൾ തുണി നേരെ ആകിയഗത്തേക്ക് ഓടി പോയി. രണ്ട് മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോ ആ പിള്ളേരും വക്കച്ചനും വീണ്ടും കേറി ഇരുന്നു.
“വാസു ചേട്ടൻ അല്ലെ ഇവിടത്തെ എല്ലാം. വിരോധം ഇല്ലെങ്ങി ഞങ്ങൾ ഒരു പാട്ട് പാടിക്കോട്ടെ?”
പിള്ളേരുടെ ചോദിക്കൽ കേട്ടപ്പോ വാസുവിന് എന്തോ മണത്തു. അയാൾ സന്തോഷം അടക്കി വെച്ച് ചെറുതായി ഒന്ന് മൂളി.”
അവർ പാട്ട് തുടങ്ങി.
“അമ്മിണി അക്കന്റെ കൂതി കണ്ടോ, ആ കൂത്തിച്ചി മോൾടെ കൂതി കണ്ടോ! കൊതം കുലുക്കി കുലുക്കി നടന്ന പത്ത് ആന മാറി നിക്കും. ആ കൂതി ഒന്ന് മണപ്പിക്കാൻ, ആ പൂറിമോള്ടെ കൂതിയിൽ ഒന്ന് അടിക്കാൻ, ആഹാ എന്ത് രസം! വാടി പുണ്ടച്ചി തായോളി വെടിച്ചി അമ്മിണിയേ!
പെട്ടെന്ന് അവർ അറിയാത്ത മട്ടിൽ, “അയ്യോ ചേച്ചിടെ പേരും അമ്മിണി ആണല്ലേ?”
വാസു ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി നൽകി. വക്കച്ചൻ അത് ശ്രധിച്ചു.
“സാരം ഇല്ല. പാട്ട് അല്ലെ”. വാസു പറഞ്ഞു. പിള്ളേർ ഹാപ്പി!
അടുത്ത വരി പാടിയപ്പോ അമ്മിണി അകത്ത് നിന്ന് കുണുങ്ങി കുണുങ്ങി നടന്ന് വന്നു.
അവളെ നോക്കി അവന്മാർ വീണ്ടും പാടി.
“അമ്മിണി അക്കന്റെ മുല കണ്ടോ, ആ മുലച്ചി മോൾടെ മുല കണ്ടോ! മുല കുലുക്കി കുലുക്കി നടന്ന വരിക്ക ചക്ക ആടുന്ന പോലെ. ആ മുല ഞെക്കി പിഴിയാൻ ആഹാ എന്ത് രസം! വാടി പുണ്ടാപ്പൂറി മോളെ അമ്മിണി കൂത്തിച്ചിയെ!